Mythes over simulanten
ArrayMythes over simulanten: De januskop ontmaskerd
Een simulant is iemand die klachten veinst ofwel schromelijk overdrijft. Over simulanten doen allerlei mythes de ronde. Zo wordt er vaak beweerd dat ze in werkelijkheid zeldzaam zijn, dat ze hun toneelspel nooit lang volhouden, dat ze ziek zijn of dat dokters lief voor ze zouden moeten zijn. Harald Merckelbach (Universiteit Maastricht) neemt deze en andere mythes kritisch onder de loep in het nieuwe nummer van De Psycholoog, het vaktijdschrift van het Nederlands Instituut van Psychologen (NIP). ‘Hulpverleners hebben het beste met hun patiënten voor en willen daarom graag de regie over hun klachten voeren,’ schrijft hij. ‘Simulanten passen niet in dat ideaal. Want de simulant wil juist de regie voeren over de arts of psycholoog.’
Kapitaal voor kennis
Er gaat veel subsidiegeld om in de wetenschap. Hoeveel eigenlijk? Hoe wordt dat geld verdeeld? En wat vinden we ervan? Een aantal wetenschappers komt in De Psycholoog aan het woord over het verkrijgen van subsidies. Het kost heel veel tijd, stellen ze. Soms krijg je twintig keer nee om eindelijk een ja te krijgen. Er vallen veel goede onderzoekers buiten de boot. Maar er is geen beter alternatief, aldus de onderzoekers.
Weg met de schoolmeesterij!
Voor Wim Hofstee staat purisme voor een houding schoolmeesterij en perfectionisme waarmee men anderen tot de orde roept. In een essay breekt hij een lans voor ‘impurisme’ als term voor de tegengestelde mentaliteit die plezier beleeft aan andermans barbarismen, stijlbreuken, inconsequenties en ongerechtigheden. ‘Professionaliteit is leven met het immer knagend besef dat menswetenschappen vroeg of laat uitmonden in paradoxen en halve waarheden.’