Aandacht voor contactverlies na scheiding hard nodig!
Array
EEN HARTENKREET VAN EEN AANTAL JONGEREN MET GESCHEIDEN OUDERS
Vrijdag 9 september 2022 is de Dag van de Scheiding. Stichting Villa Pinedo vraagt op deze dag aandacht voor alle kinderen die na de scheiding van hun ouders het contact met (één van) hun ouders verliezen. Jaarlijks zijn dat ongeveer 16.000 kinderen. Twintig procent ziet – eenmaal volwassen – hun vader niet meer. Vijf procent van de kinderen met gescheiden ouders ziet hun moeder niet meer. De aanleidingen voor contactverlies lopen enorm uiteen. Villa Pinedo ziet en hoort dit ook meer en meer terug vanuit de persoonlijke verhalen van kinderen en jongeren. De omgeving heeft vaak direct een oordeel klaar als een kind (even) geen contact heeft met (één van) de ouders. Er wordt over in plaats van met het kind gepraat. Kinderen die (even) geen contact meer hebben – bewust of onbewust – voelen zich vaak niet (h)erkend, niet gesteund, maar wel schuldig en ontzettend eenzaam.
SNEL OORDELEN OVER CONTACTVERLIES DOET KINDEREN PIJN
De meest besproken oorzaak voor contactverlies is ouderverstoting. Dit label wordt tegenwoordig snel op allerlei vormen van contactverlies geplakt. Er zijn echter – naast ouderverstoting – zoveel meer aanleidingen en situaties waardoor contactverlies tussen ouder en kind kan ontstaan. Contactverlies na een scheiding kenmerkt zich juist door het feit dat het áltijd anders is. De gevolgen van contactverlies zijn groot, voor het kind en de ouder(s). Zo geven beide aan sterke gevoelens van eenzaamheid te ervaren, vooral op latere leeftijd als het contact (nog) niet of deels is hersteld. Ook het verkeerd omgaan met contactverlies door de omgeving leidt tot schade. Vrijwilligers bij Villa Pinedo – allemaal jongeren met gescheiden ouders – weten uit eigen ervaring dat de omgeving snel conclusies trekt en niet altijd goed luistert naar wat er in een kind omgaat. Als mensen tegen hen zeggen ‘je bent het gelukkigst als je beide ouders in je leven hebt’, maar zij zelf die ruimte niet voelen, doet dat pijn. Als hen wordt gevraagd ‘vind je het niet zielig voor de ouder die je niet ziet?’, voelt dit als een veroordeling.
MEER BEGRIP EN BETERE STEUN NODIG
Iedere situatie waarbij sprake is van contactverlies vraagt om iets anders. Alle kinderen verdienen het dat hun verhaal (h)erkend en gehoord wordt. De jongeren bij Villa Pinedo die dit hebben meegemaakt doen daarom deze hartenkreet:
“Wij hebben allemaal een andere situatie. Een ander verhaal. Luister écht voordat je oordeelt en een stempel op ons plakt. Spreek over contactverlies als je praat over een situatie waarin een kind (even) geen contact meer heeft met één of beide ouders. In de politiek, bij de rechter, in de hulpverlening en in de media. Zeker als je niet weet wat er in ons omgaat en waarom we (even) geen contact hebben.”
Meer bewustwording en kennis over (alle vormen van) contactverlies is dus hard nodig. Daarmee komt er hopelijk meer begrip en betere steun voor de kinderen die hiermee te maken krijgen.
NIEUWE OPEN BRIEF OVER CONTACTVERLIES
Om bewustwording te creëren en erkenning te geven (#erkencontactverlies) doet Villa Pinedo vandaag de eerste stap en lanceert een gloednieuwe Open Brief: ‘Aan alle gescheiden ouders met wie wij het contact (even) zijn verloren’. Geschreven door jongeren die dit zelf hebben meegemaakt en daar nu op terugkijken. En aangevuld met tien persoonlijke brieven van dappere jongeren die hun eigen, kwetsbare verhaal delen. Brieven die raken. Brieven die laten zien dat elke situatie anders is. Soms is het contact intussen weer hersteld, bij anderen niet. Dit zijn hun verhalen, hun gevoelens en hun perspectief. Het perspectief wat vaak nog niet écht serieus wordt genomen door volwassenen, terwijl dit zo belangrijk is!
| – FRAGMENT UIT DE PERSOONLIJKE BRIEF VAN JULES – “Het is al vijf jaar geleden dat wij niet op de hoogte waren van elkaars leven. Een tijd waarin ik niet mijn hoge cijfers kon delen met jou. En ook niet mijn gescoorde doelpunten van elke zaterdag. Ik miste je op de momenten waar ik mijn moeder nodig had. En toch bracht de ‘pauze’ in ons contact ontzettend veel rust. Want die hoge cijfers en doelpunten had ik niet kunnen halen als ik niet voor mijzelf had gekozen. Naast de rust, bracht het ook veel slapeloze nachten met zich mee. Want hoe kan een vijftienjarige tiener echt rust vinden door haar moeder niet meer te spreken? Deze vraag bleef maar in mijn hoofd spoken. Een vraag waar ik maar geen antwoord op kon vinden. De afgelopen 21 jaar heb ik nog nooit zo’n moeilijke keuze gemaakt, dan de keuze om jou – mijn moeder – twaalf maanden niet te spreken en niet te zien. Wat heb ik mijzelf toen ontzettend alleen gevoeld. Er was niemand die mijn verdriet en onrust begreep. Waar waren mijn lotgenoten, die mij het gevoel zouden geven dat ik niet de enige ben die er zelf voor heeft gekozen om een ouder even niet te zien?” Liefs Jules |
Bron: Stichting Villa Pinedo
