Vader en zoon werken al 15 jaar samen op de IC: ‘Wij zijn gewoon Jan en Rik’
ArrayZondag 18 juni is het Vaderdag. Met je vader op dezelfde afdeling in de zorg werken. Dat is voor vader Jan Reurink (65) uit Klijndijk en zoon Rik Reurink (37) uit Klazienaveen heel normaal.
Al 15 jaar werken ze samen bij Treant op de Intensive Care op ziekenhuislocatie Scheper in Emmen. En deze samenwerking gaat prima. Het geheim? Vader en zoon maakten 1 afspraak…
Welke afspraak dat is leest u in het ervaringsverhaal.
‘In de zorg werken was niet mijn eerste keuze’, begint Jan zijn verhaal. ‘Ik heb eerst een technische opleiding gedaan. Vervolgens heb ik anderhalf jaar dienstplicht vervuld in het leger. Daarna maakte ik de keuze voor de zorg omdat ik meer contact wilde met mensen.’ Al tijdens de opleiding tot verpleegkundige voelde Jan dat zijn keuze goed was. ‘Sociale en zorgzame mensen passen bij mij.’
Piepjes en bliepjes op de IC trekken aandacht
Ook zoon Rik had vroeger de voorkeur voor andere beroepen, zoals treinmachinist. Toch werkt hij nu ook in de zorg. ‘Wat ik altijd al interessant vond, waren de geluiden uit het ziekenhuis’, herinnert Rik zich. ‘Er piept en bliept van alles op de IC. Dit hoorde ik als mijn vader naar huis belde. En dat merk ik nu ook bij mijn eigen zoon. Hij vindt ziekenhuisgeluiden ook interessant en vraagt ernaar.’ Jan wist het al snel. De zorg past bij Rik. En na een aantal jaar bleek hij gelijk te hebben.
Thuis is het vader en zoon, op het werk is het Jan en Rik
Na zijn stage in Emmen werkte Rik een tijdje in Leidschendam, ziekenhuis HMC Antoniushove: ‘De drukte van de Randstad vond ik niks. Daarnaast wilde ik mij graag verder ontwikkelen in het vak. Toen heb ik in Emmen gesolliciteerd, want er was een vacature voor de opleiding tot IC-verpleegkundige.’ Dit betekende dat vader en zoon gingen samenwerken. ‘Hier hebben we het samen over gehad. We maakten 1 afspraak: Thuis is het vader en zoon, op het werk is het gewoon Jan en Rik’, vertelt Jan. En dat werkt, want Rik kan op één hand tellen hoe vaak hij Jan “pa” heeft genoemd op het werk.
Wel bespreken vader en zoon thuis soms situaties die voorkomen op het werk. ‘We weten allebei wat er speelt op de afdeling. Je hoeft niks uit te leggen. Rik heeft aan een half woord genoeg. Dat schept wel een speciale band.’
Samenwerken op basis van gelijkwaardigheid
Sommige collega’s vonden het in het begin lastig om met vader en zoon te werken. ‘Zij dachten dat werkinhoudelijk commentaar over de ander niet bespreekbaar zou zijn. Het tegendeel bleek waar. Want dit staat los van onze vader en zoon band’, zegt Jan. ‘We werken echt op basis van gelijkwaardigheid. Het welzijn van onze patiënt staat altijd voorop’, vult Rik aan. Vader en zoon behandelen elkaar niet anders dan hun andere 100 collega’s.
In 15 jaar 1 keer herkend als vader en zoon
Vader en zoon hebben allebei een eigen werkwijze: ‘We doen vast dingen hetzelfde, maar ik ben geen tweede Jan.’ Wel maakten ze samen een bijzonder moment mee: ‘Er was één hele zieke patiënt, die direct zag dat wij vader en zoon waren. Dat is één keer in 15 jaar gebeurd. Dat we familie zijn is geen geheim, maar we vertellen dit niet aan iedereen. Soms komen collega’s er zelf achter. Of niet’, zeggen ze lachend. ‘Maar samenwerken met je zoon bij Treant dat kan ik wel iedereen aanraden, zegt Jan trots.
Bron: Treant
