
Declaratiechaos dreigt bij zorgaanbieders en gemeentes
ArrayVeel gemeenten sluiten zich niet aan bij iWMO en iJZ-standaard
In de zorgtakendecentralisatie van overheid naar gemeente worstelen zowel zorgaanbieders als gemeenten met de vraag hoe zorg geadministreerd, verantwoord en gedeclareerd moet worden. Standaardisatie van informatie is in gang gezet, maar naar verwachting zullen veel gemeenten zich niet bij de iWMO- en iJZ-standaard aansluiten. En als ze zich al aansluiten mogen ze hun eigen uitvoeringsvariant kiezen. Zorgaanbieders dreigen de dupe te worden van deze onduidelijkheid.
De wereld van aanbieders van langdurige zorg wordt per 1 januari 2015 een stuk complexer. Regionaal werkende zorgaanbieders die voorheen te maken hadden met drie of vier financiers krijgen opeens te maken met vaak enkele tientallen bronnen.
Landelijk werkende zorgaanbieders hebben opeens te maken met soms wel driehonderd gemeenten waaraan ze moeten rapporteren om hun geld te krijgen. Hoewel er declaratiestandaarden zijn vastgesteld (i-WMO en i-JZ), wijken veel gemeenten van die standaarden af.
Veel gemeenten ontwikkelen eigen format
Pakweg de helft van de vierhonderd gemeenten in Nederland zal naar verwachting zijn eigen weg zoeken en een declaratieprotocol naar eigen inzicht ontwikkelen. Zorgaanbieders kunnen alleen zaken doen met een gemeente als ze een declaratieovereenkomst hebben en in de juiste formats kunnen aanleveren. Declaratie en facturatie worden wel erg moeilijk als er sprake is van honderden declaratieformats en uitvoeringsvarianten.
Op dit moment zijn gemeenten druk bezig om hun declaratieprotocollen en uitvoeringsvarianten te ontwikkelen. Vaak wijken deze uitvoeringsvarianten af van de iWMO standaard, bijvoorbeeld in aanvullende gegevens die worden gevraagd, de structuur van de bestanden of de gehanteerde productcodes.
Bron: The Beagle Armada International