Huisartsenpost en SEH

Het komt vaak voor dat patienten met acute medische klachten direct naar de eerste hulp van een ziekenhuis gaan in plaats van naar hun huisarts, de zogenaamde zelfverwijzers.

Of het ook daadwerkelijk een spoedeisende klacht is kunnen de meeste patienten moeilijk beoordelen. Dit heeft tot gevolg dat de eerstehulpposten van het ziekenhuis (SEH) snel dichtslibben. Wachttijden lopen op en er ontstaat voor de SEH een tekort aan goed opgeleid personeel.

Triageprotocollen worden niet in alle ziekenhuizen toegepast. Triage houdt in dat een in acute zorg gespecialiseerde verpleegkundige of arts bekijkt welke patient het eerst geholpen moet worden. Diegene die met een kleinigheidje naar het ziekenhuis is gegaan loopt zo de kans om uren te moeten wachten. In een dergelijk geval had men beter naar de huisarts kunnen gaan. De IGZ (Inspectie voor de Gezondheidszorg) concludeerde vorig jaar dat hier verandering in moet komen.
Om de zelfverwijzers beter te kunnen behandelen is het waarschijnlijk dat de huisartsenposten verhuizen naar de ziekenhuizen. Er ontstaat dan een gezamenlijke spoedpost met één voordeur en één telefoonnummer voor zowel eerste- als tweedelijns spoedzorg.

Het is nog niet bekend of de patienten dan ook doordeweeks overdag geholpen kunnen worden op de gecombineerde spoedpost.

De triagist van de spoedpost verwijst de zelfverwijzende patient die geen tweedelijns zorg door het ziekenhuis nodig heeft door naar de huisarts van de spoedpost. Spoedeisende tweedelijns hulp wordt verleend door de eerste hulp arts van het ziekenhuis.

Dit geldt alleen voor de zelfverwijzers, patienten die door de ambulance worden binnengebracht worden altijd door de eerstehulp arts gezien.

Voordeel is een betere samenwerking tussen huisartsen en ziekenhuis. Nadeel kan zijn dat de eerstelijns spoedhulp door de huisarts in de wijk dicht bij de patient kan gaan verdwijnen.

Bron: Zorgkrant

Redactie MedicalFacts