Guus Schrijvers: AWBZ streng maar rechtvaardig

Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 22 september 2005 - 19:46
Array

Het boek ‘Verleden, heden en toekomst van de indicatiestelling voor de AWBZ’ is samengesteld door onder andere Prof. Guus Schrijvers, hoogleraar Algemene Gezondheidszorg aan het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Het gaat over indicatiestelling voor de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten). Hierin komen onder meer de ontwikkelingen tussen 1998 en 2005, tien goede voorbeelden en een blik in de toekomst aan bod. wordt gelanceerd door de 24 auteurs op woensdag 21 september om 18.00 uur in het Academiegebouw in Utrecht. Drie auteurs zullen dan elkaars artikelen recenseren.
Een must
Schrijvers: “Tussen 1994 en 2004 is er hard gewerkt aan het professionaliseren van de indicatiestelling voor de AWBZ. Daarmee is veel bereikt. Zo is de indicatiestelling strenger geworden, maar ook rechtvaardiger. Hierdoor krijgen sommige mensen meer en andere minder zorg. Er staan vele goede voorbeelden van indicatiestelling in het boek. De overheid kan daarvan leren, met name bij de invoering van nieuwe regelgeving zoals de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning). Zo is het boek een must voor WMO-ambtenaren, we moeten immers voorkomen dat iedereen het wiel opnieuw uitvindt.”
Inhoud boek
Auteurs in het boek ‘Verleden, heden en toekomst van de indicatiestelling voor de AWBZ’ doen verslag over wat tot stand is gebracht aan eenvoudige indicatiestelling, één loket voor WVG en AWBZ, ziekenhuistransferpunten en normen voor gebruikelijke zorg. Het boek belicht vele goede voorbeelden van indicatiestelling en eindigt met een wijds uitzicht op de toekomst van indicatiestelling voor zorg, wonen, welzijn en aangepast werk.Bron: UMCU

Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom

Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.

Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.

Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.

Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’

In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.

Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’

Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.

Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.

2 thoughts on "Guus Schrijvers: AWBZ streng maar rechtvaardig"

  1. Janine
    26 september 2005 om 00:03
    Dit is wat Guus Schrijvers zelf over het boek zegt:  
     
    Verleden, heden en toekomst van de indicatiestelling voor de AWBZ, zo heet het boek dat 19 van de 26 auteurs op 21 september ten doop hielden in het Academiegebouw van de Universitiet Utrecht. Aan de orde komen in het boek: de ontwikkelingen van 1998 tot heden (deel 1), tien goede voorbeelden van toegangsregulering tot de AWBZ (deel 2), vier condities die de goede voorbeelden mogelijk maakten (deel 3) en een vooruitblik op de toekomst (deel 4). Hieronder volgen de goede voorbeelden met tussen haakjes de achternaam van de auteur en de naam van de regio: informatie vooraf aan hulpzoekende cliënten (Vermeer, Zeeland), gemeentelijke loketten (Kamsma, Friesland), één loket voor alle zorg (Kraayeveld, Zaanstreek), geïntegreerde indicatiestelling voor psychiatrische patiënten (Van de Bogaert, Midden Limburg), Onafhankelijk Bureau Zorgtoewijzing (Van Hout en Tijmensen, Utrecht), Ziekenhuistransferpunt (Van der Veen, Amersfoort), Schakelafdeling in ziekenhuis (Vis, St Franciscus Gasthuis te Rotterdam),  Indicatiestelling binnen een zorgketen (Van Gorcum, Almere), vereenvoudiging van indicatiestelling (Jedeloo en Schrijvers, verslag over 80 goede voorbeelden).
    Deze goede voorbeelden werden mogelijk dankzij in deel 3 beschreven condities: 1. een gemeenschappelijke taal die door alle professionals ongeacht hun aanbod is te gebruiken: de ICF taal (Hoekstra) 2. het werkdocument Gebruikelijke zorg dat aangeeft tot welke grens burgers geacht worden voor zichzelf te zorgen (Van Ogtrop) 3. een op ICT gebaseerde brede registratie van indicatiestelling, plaatsing en zorggebruik. dit is de AWBZ brede Zorgregistratie (Jaspers en Van de Weerdhof, Oost Brabant) het gebruik van de gegevens over indicatiestelling voor beleidsvorming (Ying li O, Van Beusekom, Schrijvers en Uivel). Flip Buurmeier tekent voor de vooruitblik in deel 4, waarin hij pleit voor één samenhangende, transparante, professionele, strenge en rechtvaardige toepassing van de indicatiestelling voor alle regelingen en wetten binnen het publieke domein. En dat bij voorkeur door het Centrum indicatie Zorg te Driebergen.

    Tijdens de lancering van het boek op 21 september spraken Conny Bellemakers en Marcel de Krosse desgevraagd een recensie uit over het zojuist verschenen boek. Conny is verpleegkundige,  beleidsadviseur over gehandicaptenzorg, is auteur van het eerste hoofdstuk van het boek en heeft zelf een lichaamsbeperking. Marcel de Krosse is arts en bij het Centrum Indicatie Zorg (CIZ) te Driebergen verantwoordelijk voor kwaliteit en  innovaties van de werkprocessen.  Hun recensies komen hieronder aan de orde. Het boek Verleden, heden en toekomst van de indicatiestelling voor de AWBZ is te bestellen door te surfen naar http://www.igitur.nl . Het kost inclusief verzendkosten 27 euro. Het boek is ook per hoofdstuk te bestellen. Eenmaal gedownload mag je het gratis verspreiden naar collega’s binnen je instellin

    —
    Health is not valued till sickness comes!

  2. Janine
    26 september 2005 om 00:13
    "MARGINALISEER NIET DE INDICATIESTELLERS"
    Hoewel eerste auteur Conny Bellemakers (zie beicht hierboven) het inrichten van één loket voor zorg van de AWBZ, Wmo, Wvg en andere regelingen van harte ondersteunde, plaatste zij bij het uitkomen van het nieuwe boek Verleden, heden en toekomst van de indicatiestelling voor de AWBZ twee kanttekeningen. Zij wees er ten eerste op, dat de beroepskrachten binnen dat ene loket dan wel voldoende expertise en ervaring moeten hebben met alle regelingen die zij uitvoeren. Anders moeten zij toch weer doorverwijzen of geven zij de verkeerde informatie. Ten tweede wees zij op het belang, dat indicatiestellers ruimte moeten hebben om hun vak uit te oefenen:om samen met de cliënt de hulpvraag te verkennen, te wikken en wegen en op basis daarvan te komen tot een afgewogen indicatie-advies. Als hun beroep wordt doodgeregeld door strakke protocollen en hoge werkdruk, worden indicatiestellers gemarginaliseerd en wordt het nooit wat. Aanwezige auteurs ondersteunden deze opvattingen. Want een juiste indicatie kost misschien wat meer tijd, maar bespaart herindicaties, onnodige opnamen in verzorgings- en verpleeghuizen en irritaties bij andere beroepskrachten die opgescheept worden met en niet uit te voeren indicatie. Hoe je het nieuwe boek kunt bestellen, staat vermeld bij het eerste bericht.
     
    "1 APRIL 2003 IS EEN HISTORISCHE DAG: TOEN BEGON DE FUNCTIEGERICHTE INDICATIESTELLING"
    De arts Marcel de Krosse vond het nieuwe boek Verleden, heden en toekomst van de indicatiestelling voor de AWBZ enthousiast en inspirerend geschreven. Het laat beleidsmakers en indicatiestellers zien, wat er allemaal is gedaan om te komen tot de tegenwoordige, transparante en vereenvoudigde indicatiestelling. Marcel plaatste de kanttekening dat de datum van 1 april 2003 in het boek wordt onderbelicht. Toen introduceerde VWS de functiegerichte indicatiestelling op basis van de ICF taal. Vanaf dat moment verdwenen termen als thuiszorg, verzorgingshuis en verpleeghuis uit de indicatiepraktijk. Voortaan werd geïndiceerd voor huishoudelijke zorg, persoonlijke verzorging, verpleging, verblijf en andere vormen van zorg, ongeacht de locatie en organisatie waar deze vandaan komen.  Nog steeds worstelen zorgaanbieders en financiers met de ICF taal, maar op 1 april 2003 is de eerste stap naar vraaggerichte indicatiestelling gezet.
     
     
    bron: Nieuwsbrief Julius Centrum 

    —
    Health is not valued till sickness comes!

Comments are closed.

Recente artikelen