Meldplicht kindermishandeling staat haaks op beroepsgeheim
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 19 maart 2008 - 06:40
Array
Mogen artsen in het kader van de nieuwe KNMG meldcode kindermishandeling spreken en het beroepsgeheim naast zich neerleggen? Vroeger moesten zij zwijgen tenzij, thans moeten zij spreken tenzij. Kan de meldplicht de morele plicht tot spreken nog verder oprekken? Deze vragen staan centraal op het congres Recente Ontwikkelingen in het gezondheidsrecht dat op dinsdagavond 1 april, 1830 -2100 uur plaatsvindt in de gele collegezaal van het UMC Utrecht.
Jeugdarts Ben Rensen en gezondheidsjurist Kiat Kwee leggen uit wat meldcode en wet op dit moment zeggen over meldplicht en beroepsgeheim. Daarnaast gaan zij in op de tendens, gezien recente jurisprudentie, om waarheidsvinding in rechtszaken voorrang te geven boven het beroepsgeheim. Tevens discussiëren zij met de congresdeelnemers graag over de voor- en nadelen om een electronisch patiënten dossier (EPD) beschikbaar te stellen aan offiieren van justitie, advocaten en anderen dan de eigen hulpverlener. Wil jij het spanningsveld tussen beroepsgeheim en meldplicht leren hanteren? Wil jij in één avond op de hoogte raken van dit onderwerp? Surf dan naar www.integratedcare.nl, klik door op Nascholing en meld je aan voor het congres.
Bron: De nieuwsbrief is gericht aan een aantal relaties van de Disciplinegroep: collega's binnen en buiten het Julius Centrum, pao- en keuzeblok studenten, gastdocenten, stage-verleners aan co assistenten Sociale Geneeskunde, onderzoeksrelaties, subsidiënten en overigen die geïnteresseerd zijn in Utrechts Volksgezondheids onderwijs en in onderzoek naar zorginnovaties, ketenzorg en transmurale zorg. De Nieuwsbrief verschijnt wekelijks op zondag of maandag. Eerdere edities tref je aan vanaf nr 65 op de internetsite www.integratedcare.nl Heb je belangstelling voor nieuws over ketenzorg en zorginnovaties in het buitenland? Surf dan naar de website van het international Network of integrated Care: www.intergratedcarenetwork.org Wil je wetenschappelijke artikelen lezen over deze onderwerpen? Lees dan het peer reviewed internettijdschrift International Journal of Integrated Care op www.ijic.org Dit is een gratis tijdschrift, dat online publiceert en is opgenomen in Pubmed. Ook submissions van concept artikelen zijn welkom. Opsteller van dit bericht is: Guus Schrijvers Hoogleraar Public health in het bijzonder Structuur en functioneren van de Gezondheidszorg Julius Centrum voor Gezondheidswetenschappen en Eerstelijnsgeneeskunde Universitair Medisch Centrum Utrecht
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
Men kan dit Congres houden of niet. Of het wat uit gaat maken inzake preventie of aanpak van psychische kindermishandeling, wat veelvuldig voorkomt en aantoonbaar ook is de vraag. Immers al jaren praat men er over de zaken te verbeteren voor gedupeerde kinderen.
Nog steeds en dat blijkt zo las ik uit onderzoek meldden de hulpverleners veel te weinig terwijl geen enkele reden zou bestaan niet te melden.
Per wet waren hulpverleners gewoonweg al voldoende beschermd ook al melden ze wel. Hieruit blijkt gewoonweg niets anders, gezien het aantal toenemende meldingen nu zo leest men in het nieuws ook, dat er onvoldoende is gekeken naar kindermishandeling in het algemeen al en psychische kindermishandeling in het bijzonder ook.
Ik wil voorts nog wijzen op de letterlijke vadervervreemding meestal bij scheiding getrouwd of niet doet niet ter zake, waar een gedegen studie al lang naar werd gedaan door Richard Gardner, bekend kinderpsychiater en onderzoeker.
Heel duidelijke adviezen gaf ook hij hoe om te gaan met de materie op zich al, als instanties en hulpverlening ook.
Dat daarin nauwelijks en dat blijkt ook op is ingespeeld is gewoonweg bespottellijk te lande. Temeer omdat op een goudschaal deze studie werd gegeven, omwille van belangen van kinderen. Inzake familierechtskwesties en ook al inzake gezagskwesties in familierecht.
Tot zover.
Een slotzin is deze voor de -deelnemers- van mijn kant. Zorg nu a.u.b. eindelijk eens voor een goede eenduidige aanpak en zorg dat niet langer om de brei wordt heengedraaid, wat ik kon konstateren al jaren.
Ondanks dat ik diverse malen netjes heb gevraagd het te willen gaan aanpakken in belang van niet alleen mijn kind doch ook van ieders kinderen die in situaties worden gezet en werden gedrongen ook, terwijl zijzelf geen enkele stem daarin krijgen of kregen. Waarheidsvinding -pastte niet in het beleid- was een keer een antwoord van een aangeklaagde instelling en is -onze taak toch niet??–
Nee wellicht was dat ook zo, let wel WAS.
Daarom alle bestanden koppelen en bij het minste vermoeden van deze materie ook al, en bij risicogroepen een verplichte betrokkenheid gaan invoeren in de ggz voor belanghebbende omstanders a.u.b. om moeilijkheden in familierecht te voorkomen plus aantasting van kinderrechten met recht op eigen meest ontnomen vaders (ook onterecht) te kunnen tegengaan voortaan. Zodat er geen risico’s meer bestaan op manipulatie door de daarna verzorgend ouder die gezag kan verkijgen te lande zonder enig feitenonderzoek in realiteit. Op papier zetten is gemakkelijk. Dat iets wel zou gebeuren. Doch de realiteit ligt even anders. En de manier van rapportages maken ook. Let wel goede. Die niet op aannames zijn gebaseerd ook doch op gedegen waarheidsvinding en feitenonderzoek.