Betaalbaarheid langdurige zorg is groot Europees probleem
Array
De betaalbaarheid van de langdurige zorg is in alle Europese landen een groot probleem. De kosten stijgen en de inkomsten dalen. Dat gebeurt vooral doordat het premiebetalende deel van de bevolking afneemt en het zorgvragende deel toeneemt.
Regeringen nemen daarom hun maatregelen. Die hangen weer samen met de stelsels in die landen. In landen met een aanbodstelsel, zoals Zweden Zwitserland en Engeland, blijft het aanbod van zorg achter bij de vraag , wat dan leidt tot wachtlijsten of kwaliteitsverlaging. Daar waar locale overheden verantwoordelijk zijn leidt dit tot grote verschillen. Het zorgaanbod is dan afhankelijkvan je woonplaats. Dit heet dan het postcodeloterijprobleem (Engeland, Zweden, Zwitserland).
Ook aan de toegang tot de zorg worden zwaardere eisen gesteld (Zweden en Belgie) om daardoor de kosten te drukken. Een veel voorkomende sluipende bezuiniging is het achterblijven van de verzekeringsbijdrage of de rijksbijdrage aan de kostenstijging. Hierdoor stijgen de kosten van de lagere overheden (Duitsland, Engeland en Zwitserland) en gaat ook de eigen bijdrage omhoog (Frankrijk en Duitsland). Het beperken van het pakket zien we nu al twee jaar achtereen in Nederland.
Al deze maatregelen zijn niet afdoende zo blijkt in Europa. Overal worden nog meer maatregelen voorbereid. Het effect is dat de overheid haar verantwoordelijkheid voor de langdurige zorg geleidelijk afbouwt. Dat betekent dus dat burgers in toenemende mate zelf verantwoordelijk worden voor hun zorg of die van hun naasten.
Maar kan die burger ook de eigen problemen oplossen? Nauwelijks, blijkt uit een onderzoek in Engeland. De hele zorgorganisatie, intake en toewijzing is ingesteld op publiek georganiseerde en gefinancierde zorg. Nee, signaleert men in Zweden, er is zelfs geen mogelijkheid je aanvullend te verzekeren en 84% procent van het aanbod wordt geleverd door de overheid zelf en de rest werkt voor de overheid.
In de meeste Europese landen, met uitzondering van Frankrijk, is het zorgaanbod ingesteld op publieke financiering. De burger die genoodzaakt is om voor zichzelf of zijn verwanten zorg tel regelen ontdekt dat er eigenlijk nauwelijks een functionerende markt is voor de particuliere zorgvraag.
Al deze mededelingen deed Julius onderzoeker Johan Eijlders tijdens een workshop over bekostiging van langdurige zorg op het negende congres over recente ontwikkelingen in ketenzorg in Wenen op 5 en 6 november (zie ook berichten elders op deze site). Wilt u met hem corresponderen over al dit slechte nieuws? Stuur dan een mail naar [email protected] Wilt u het onderzoeksverslag lezen dat hij heeft uitgebracht en dat heet:Â Hoe komt de burger aan zijn zorg in Europa? Ga dan naar www.integratedcare.nl.
Auteur: prof.dr. Guus Schrijvers
