Iedere vijf jaar een andere financiële prikkel: ja graag
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 27 november 2011 - 17:36
Array
Nobelprijswinnaar Jan Tinbergen stelde het al: Binnen een systeem kan maar één financiele prikkel werken. Of de prikkel bevordert de omvang van de productie. Of die stimuleert de kwaliteit. Of de doelmatigheid, maar een prikkel kan niet alle systeemdoelen tegelijk bevorderen.
Grote bedrijven wisselen daarom om de pakweg vijf jaren hun interne financiele prikkels. Afhankelijk van het bedrijfsdoel wisselt de hoogste leiding van financiele prikkel voor de bedrijfsonderdelen. Voor de gezondheidszorg is nu de tijd aangebroken om van financiele prikkel te wisselen: van productie-omvang stimulerende prikkels naar een prikkel die doelmatigheid bevordert. Aan het woord is dr. Peter Smidt, Deloitte topman en expert op het onderwerp good governance binnen en buiten de gezondheidszorg. Hij trad op als docent in de Julius Masterclass Kwaliteit en Financien van Zorg op donderdag 24 november. Smidt hamerde erop dat governance betekende het borgen van goed bestuur. Dat betekent onder meer dat de financiele prikkel het goede bestuur moet ondersteunen. Wat goed bestuur is, dat kan op zich om de zoveel jaren veranderen en dus ook de inrichting van de financiele prikkel. Smidt en ondergetekende vonden elkaar in de constatering dat de tijd nu rijp is om een financiele prikkel te hanteren die de doelmatigheid verhoogt. Ik zelf pleitte daarom voor populatiegebonden bekostiging en een groter aandeel van het abonnementstarief in de inkomensverwerving van huisartsen. Tot zover dit bericht. Op ons congres op 6, 7 en 8 maart 2012 te Londen over telezorg en telehealth komt de relatie bekostiging, doelmatigheid en telemedicine uitvoerig aan bod.
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
Nobelprijswinnaar Jan Tinbergen stelde het al: Binnen een systeem kan maar één financiele prikkel werken. Of de prikkel bevordert de omvang van de productie. Of die stimuleert de kwaliteit. Of de doelmatigheid, maar een prikkel kan niet alle systeemdoelen tegelijk bevorderen.