Samenwerking als sleutelwoord om kwaliteit van zorg te garanderen
ArrayDe rebus oculariis.
Het ‘kleine’ vak oogheelkunde heeft zich de afgelopen twintig jaar ontwikkeld tot een breed georiënteerd specialisme met diverse subspecialisaties. Het voorschrijven van brillen heeft de oogarts achter zich gelaten. Technologische innovaties hebben geleid tot een scala van nieuwe diagnostische en therapeutische mogelijkheden, in het bijzonder op het gebied van de refractie-, staar-, en netvlieschirurgie. Momenteel staan ook oogheelkundigen op de drempel van het gentherapie-tijdperk. Diverse overgeërfde oogaandoeningen, waartegen tot op heden geen behandeling is, kunnen straks misschien worden genezen. Maar zal hiervoor ruimte zijn?
De zorgsector heeft zich ontwikkeld tot een hybride gedrocht op het publieke en private terrein dat de (oog)arts tot wanhoop drijft. Mourits beargumenteert dat – in tegenstelling tot wat beleidsmakers ons willen doen geloven – niet concurrentie maar samenwerking het sleutelwoord is om kwaliteit van zorg te kunnen blijven garanderen. Marktmechanisme is een misplaatst concept binnen de reguliere zorg. De zorgverzekeraars, die de regie in de zorg hebben gekregen, missen de kennis en ervaring om de hen toebedeelde rol naar behoren te kunnen vervullen. Daarom zou het beter zijn om een welomschreven zorgpakket in de ziekenhuizen ‘kosteloos’ aan te bieden.
Bron:Oratie Oogheelkunde,Prof. dr. M.P. Mourits, hoogleraar Algemene Oogheelkunde