Diabetes complicaties maken patiënten kwetsbaarder om van de trap te vallen #EASD2014
Array#EASD2014 Nieuw onderzoek gepresenteerd op de jaarlijkse bijeenkomst van de Europese Vereniging voor de Studie van Diabetes (EASD) in Wenen, Oostenrijk, toont aan dat mensen die lijden aan diabetische perifere neuropathie (DPN),een complicatie van diabetes, die de zenuwen van invloed op de bewegen van ledematen-zijn waarschijnlijk meer zwaaien tijdens het traplopen, en dus een grotere kans om te vallen. Steven Brown, Manchester Metropolitan University, UK, is de hoofdauteur van dit onderzoek, dat is uitgevoerd door onderzoekers van de Manchester Metropolitan University en de University of Manchester, UK.
Bij patiënten met DPN is bekend dat ze wankel lopen daarmee een verhoogd risico op vallen tot gevolg. Hoewel sommige studies een verhoogde posturale sway vonden tijdens rustig staan ??en lopen op een vlakke ondergrond bij patiënten met DPN, zijn er geen gegevens ??en objectieve metingen van balans tijdens het trappen lopen. Lopen op de trap is een van de meest gevaarlijke dagelijkse activiteiten op het gebied van valrisico, deze studie onderzocht de onderliggende mechanismen van wankel lopen bij patiënten met DPN tijdens trap beklimming en afdaling.
Beweging en krachtgegevens werden verzameld bij 22 diabetes patiënten met DPN met een gemiddelde leeftijd van 57 jaar, en 40 diabetes patiënten zonder DPN (ook gemiddelde leeftijd 57 jaar), plus 32 gezonde, niet-diabetische controles (gemiddelde leeftijd 50 jaar). Alle patiënten waren afkomstig uit Manchester of de omgeving. Bewegingsgegevens werden verzameld met behulp van een 10-camera 3D bewegingsanalyse systeem met reflecterende markeringen geplaatst bij anatomische locaties op het lichaam om gehele lichaam center-of-massa (COM)te berekenen. De centrum-van-druk (CoP) onder de voeten werd gemeten met behulp van 4 kracht platforms gemonteerd in het midden 4 stappen van een 7-stap trap, waarbij de deelnemers minstens 3 keer moesten stijgen of dalen. Balans werd gekwantificeerd door het beoordelen van de scheiding tussen het centrum-of-massa en centrum-van-druk (Com-CoP scheiding) in de mediale-laterale vlak (dwz side-to-side).
De onderzoekers ontdekten dat tijdens trapbeklimming van de DPN groep significant hogere maximale Com-CoP scheiding van 13cm, in vergelijking tot 10 cm voor zowel de diabetespatiënten zonder DPN en de controlegroep; en ook aanzienlijk toegenomen variatie in de Com-CoP scheiding: 7cm voor de DPN groep, 5cm voor de diabetes enige groep, en 6cm voor de controlegroep.
De DPN groep bewijst op de trap opnieuw significant hogere maximale Com-CoP scheiding, een gemiddelde van 15 cm ten opzichte van 13cm voor diabetespatiënten zonder DPN en 12cm voor de controles. De DPN groep liet ook aanzienlijk toegenomen variatie in de Com-CoP scheiding van gemiddelde 8cm versus 7cm voor zowel de diabetespatiënten zonder DPN en controlegroep. De DPN groep gaf absoluut een wijdere houding breedte vergeleken met de andere groepen gedurende slechts stair afdaling weer: gemiddelde bij DPN 17cm versus 15cm zowel diabetes patiënten zonder DPN en controlegroepen.
Er werden geen verschillen in variabele in de diabetes patiënten waargenomen zonder DPN in vergelijking met de controlegroep tijdens trap klim of afdaling.
De auteurs concluderen: “Diabetes patiënten met perifere neuropathie laten grotere extremen in omvang van de mediale-laterale sway zien tijdens trapklimmen en dalen, evenals een hogere variabiliteit tijdens trapbeklimming en afdaling. Dit geeft aan dat patiënten met DPN moeite hebben controle en evenwicht houden tijdens deze uitdagende taak. Een groter en meer variabel medial-laterale sway betekent dat patiënten met DPN meer kans hebben om de controle van de balans te verliezen en ervaar een val tijdens wat bekend te zijn een activiteit gebruikende trappen-waar het risico van vallen is al zeer hoog. ”
De auteurs erkennen dat het voor patiënten met DPN het totaal vermijden van trappen onmogelijk is, maar het trapbeklimmen levert een hoger risico op een val op en Patienten moet maatregelen nemen om zich veilig een trap te gebruiken. “Het vermijden van bijzonder steile en/of lange trappen kan het raadzaam zijn, vooral als er een lift beschikbaar is als alternatief”, zeggen de auteurs. “Met behulp van een leuning aan de trap indien beschikbaar kunnen patiënten met DPN helpen een val te voorkomen.” “Sinds ons onderzoek heeft geïdentificeerd details over hoe patiënten met DPN meer zwaaien, en dus hoe ze het meeste risico lopen te vallen, kan toekomstig onderzoek zich richten op balans interventies om de mediale-laterale balans in deze populatie te verbeteren. ”
Het onderzoeksteam doet verder onderzoek naar de verschillend aspecten van het lopen en hoe diabetes en DPN dit beïnvloedt en hoe deze patiënten lopen op een vlakke ondergrond en op trappen, verder te begrijpen en welke factoren bijdragen aan wankel bewegen en het verhoogde risico op vallen.
_____________________________________________
Diabetes complications make patients more likely to fall down stairs
New research presented at this year’s annual meeting of the European Association for the Study of Diabetes (EASD) in Vienna, Austria, shows that people suffering from diabetic peripheral neuropathy (DPN)—a complication of diabetes that affects the nerves in the limbs—are likely to sway more during stair climbing, and thus are more likely to fall. Steven Brown, Manchester Metropolitan University, UK, is the lead author on this research, which has been conducted by researchers at Manchester Metropolitan University and the University of Manchester, UK.
Patients with DPN are known to display unsteadiness during walking and as a result be at increased risk for falling. Whilst some studies have found increased postural sway during quiet standing and walking on level ground in patients with DPN, no data exist on objective measures of balance during stair walking. Since walking on stairs is one of the most dangerous daily activities in terms of fall risk, this study investigated the underlying mechanisms of unsteadiness in patients with DPN during stair ascent and descent.
Motion and force data were collected for 22 diabetes patients with DPN with a mean age of 57 years, and 40 diabetes patients without DPN (also mean age 57 years), plus 32 healthy non-diabetic controls (mean age 50 years). All patients were from Manchester or the surrounding area. Movement data was collected using a 10-camera 3D motion analysis system from reflective markers placed at anatomical locations on the body to calculate whole-body centre-of-mass (CoM). The centre-of-pressure (CoP) under the feet was measured using 4 force platforms mounted into the middle 4 steps of a 7-step staircase, which participants ascended and descended at least 3 times. Balance was quantified by assessing the separation between the centre-of-mass and centre-of-pressure (CoM-CoP separation) in the medial-lateral plane (i.e. side-to-side).
The researchers found that during stair ascent the DPN group showed significantly higher maximum CoM-CoP separation of 13cm, compared to 10cm for both the diabetes patients without DPN and the control group; and also significantly increased variation in CoM-CoP separation: 7cm for the DPN group, 5cm for the diabetes only group, and 6cm for the control group.
During stair descent differences were also evident: the DPN group again showed significantly higher maximum CoM-CoP separation, a mean of 15cm versus 13cm for diabetes patients without DPN and 12cm for controls. The DPN group also saw significantly increased variation in CoM-CoP separation of mean 8cm versus 7cm for both the diabetes patients without DPN and control group. The DPN group also displayed a significantly wider stance width compared to the other groups during stair descent only: mean for DPN 17cm versus 15cm for both diabetes patients without DPN and control groups.
No differences in any variable were observed in the diabetes patients without DPN compared to the control group during stair ascent or descent.
The authors conclude: “Diabetes patients with peripheral neuropathy display greater extremes in magnitude of medial-lateral sway during stair ascent and descent as well as displaying higher variability during stair ascent and descent. This indicates that patients with DPN have difficulty regulating control of balance during this challenging task. A larger and more variable medial-
lateral sway means that patients with DPN are more likely to lose control of balance and experience a fall during what is known to be an activity —using stairs —where the risk of falls is already very high.”
The authors acknowledge that, while it would be impractical to suggest patients with DPN avoid stairs completely, they are at higher risk of a fall and should take measures to keep themselves safe. “Avoiding particularly steep and/or long flights of stairs may be advisable, especially if an elevator is available as an alternative,” say the authors. “Using a handrail on stairs if available could also help patients with DPN prevent falls.” They add that “Since our research has identified details regarding how patients with DPN sway, and therefore how they are most at risk, this may allow future research to target balance interventions to improve the medial-lateral balance in this population.”
The research team is doing further investigations various aspects of gait and how diabetes and DPN affects how these patients walk on level ground and on stairs, to identify and further understand factors that may contribute to unsteadiness and in turn the increased risk of falls. They add: “Many issues that affect balance in patients with DPN stem from deterioration of muscle size and function, so whilst it is not currently possible to positively improve the sensory deterioration, we have been looking at elements that we can positively influence, such as strength training and interventions to help vision focus and avoidance of obstacles. We are investigating the impact of such interventions and how they might translate to improvements in gait and balance control.”
