Wat artsen van PSAS moeten weten
ArrayPSAS; Persistent Sexual (Genital) Arousal Syndrome (Disorder) is een onvrijwillige, hoogst ongewenste, indringende en voortdurende (24/7) genitale/clitorale sensaties, niet gerelateerd aan ook maar enige subjectieve gevoelens van seksueel verlangen. In sommige gevallen gepaard gaand met pijn en in de meeste gevallen met het gevoel almaar te moeten plassen. Restless Genital Syndrome is een medische aandoening welke tot nu toe alleen bij vrouwen is beschreven.
Deze vrouwen hebben prikkelende en vaak niet goed te omschrijven opwindende gevoelens van de clitoris, vagina, schaamlippen en het gebied rondom de vagina (zoals boven het schaambeen en de liezen) en soms de anus. Deze gevoelens zijn eerder beschreven onder de naam Persistent Sexual Arousal Syndrome (PSAS) en Persistent Genital Arousal Disorder (PGAD).
Â
De gevoelens bestaan uit tintelingen, jeuk-achtige of golfachtige sensaties, kleine schokjes of krampen in of rondom de clitoris en vagina. De vrouwen hebben het gevoel op het punt te staan een orgasme te krijgen, dat echter vaak niet komt. Dit gevoel is zo intens dat het een vrouw tot masturbatie of geslachtsgemeenschap aanzet. Maar het wrange is dat de vrouw helemaal niet naar seks verlangt maar alleen seks wil om maar van dit gevoel af te komen.
Masturbatie of geslachtsgemeenschap geeft echter geen verlichting, maar leidt meestal tot juist een verergering van de klachten. De opwindende sensaties zijn vrijwel de gehele dag aanwezig, verergeren bij zitten en gaan vaak gepaard met rusteloze benen (restless legs syndrome; RLS) en frequent optredende drang om te moeten plassen (overactive bladder syndrome; OBS). Restless genital syndrome maakt een vrouw vaak volledig radeloos. De meeste vrouwen durven over de aandoening uit schaamte niet te praten. Hierdoor verliezen zij vaak hun vrienden en kennissen die er vaak niets van snappen.
De klachten kunnen varieren in intensiteit maar zijn altijd aanwezig. Het genitale gebied is hypergevoelig voor toename in intensiteit (triggers). Onder anderen door zitten, het dragen van strakke kleding, aanraking, bukken, tillen, staan, lopen, fietsen, liggen, seksuele handelingen, etc.. Ook trillingen door bijvoorbeeld autorijden, reizen per openbaar vervoer en zelfs trillingen van geluid met een lage een frequentie, kunnen de intensiteit doen toenemen. Schrikken, stress en ergernis zorgen vaak ook voor een toename in intensiteit. Een voortdurende en overmatige productie van vaginaal vocht is in de meeste gevallen aanwezig.
Het verloop van de aandoening is in zekere mate progressief te noemen. In de beginfase (ca. eerste 6 maanden) worden er wel klachtenvrije perioden van enkele dagen tot enkele weken gemeld. In de fase daarna, is er doorgaans geen sprake meer van klachtenvrije perioden. Een uitzondering daarop betreft (vooralsnog) de groep vrouwen, die gelijke klachten heeft gehad gedurende de zwangerschap of gedurende een korte periode na de bevalling. Waarna de klachten weer volledig verdwenen, om in een latere fase (vaak rond de menopauze) in alle hevigheid terug te keren. Pijnklachten doen zich doorgaans pas in een later stadium voor. Niet iedere vrouw ontwikkelt deze pijnklachten. In de meeste gevallen consolideert alles zich binnen ca. een jaar, na eerste gewaarwording van de klachten.
PSAS is geen verslaving, seksueel probleem, seksuele aandoening, hyperseksualiteit/nymfomanie en ook niet een obsessieve compulsieve-, of andere psychische stoornis. Hoewel het steeds duidelijker wordt dat iedere vrouw (van 8 tot 80) PSAS/PGAD kan krijgen, treft het toch voornamelijk vrouwen rondom de overgangsleeftijd; zij vormen verreweg de grootste groep. Dit blijkt uit studies en uit gegevens van lotgenotengroepen wereldwijd.
Tips voor professionals
Leef u in. En wat als mijn patiente mij vertelt dat zij denkt PSAS te hebben, hoe reageer ik dan?
Neem uw patiente serieus en houd de communicatie open: Let op uw lichaamstaal. Een hulpverlener met rode oortjes en een afgewende blik is niet in staat om te helpen. Geschokt of met afschuw reageren, zal de communicatie doen ineenstorten. Uw patiente komt dan misschien nooit meer bij u terug en zal haar omgeving vertellen dat u geen empatisch luisteraar bent. Zij moet zich door u gevalideerd voelen en ervan overtuigd zijn dat u haar wilt helpen. De meeste vrouwen met PSAS hebben vaak al meerdere en zeer negatieve ervaringen gehad met doktoren. Erken de aandoening, de ernst daarvan en toon compassie (moet geen probleem zijn als u zich echt heeft kunnen inleven en heeft kunnen inlezen op deze website)!
Behandelingen
Wat vooral niet!
Geen anti-hormonen om het testosteron plat te leggen. Er is bij vrouwen met PSAS geen enkele aanwijzing gevonden dat er sprake zou zijn van een verhoogd testosteron-gehalte van het bloed, noch van een verhoogde sekdrift door testosteron! Bijwerking van deze, soms onterecht voorgeschreven en niet werkende middelen, verhogen alleen maar de misère waarin vrouwen met PSAS zich toch al bevinden.
Geen antidepressiva vanuit de wetenschap dat bijwerkingen daarvan van invloed kunnen zijn op het libido. Schrap het woord ‘libido’ uit uw woordenboek zodra u te maken krijgt met een patiente die aan PSAS lijdt. Hoewel PSAS met name bij jongere vrouwen (in hun vruchtbare jaren) wel kan apelleren aan het normaal gezonde libido, is het juist bij deze groep niet raadzaam om een antidepressivum voor te schrijven als ‘symptoombestrijder’. a) Werkt het dus niet en b), kunnen vrouwen vaak helemaal niet meer klaarkomen terwijl de symptomen onveranderd blijven. Toch kan het noodzakelijk zijn om een antidepressivum voor te schrijven.
Geen bekkenbodemtherapie, althans niet de therapie die bijvoorbeeld ook gegeven wordt bij urine- incontinentie, de zgn. “Kegel oefeningenâ€! Deze oefeningen werken absoluut contraproductief en maken de klachten alleen maar erger! Omdat de meeste vrouwen met PSAS ook voortdurend aandrang voelen om te moeten plassen, wordt deze therapie vaak voorgeschreven. Een therapie die erop gericht is de algehele spierstructuur in de bekkenstreek te versterken, is funest gebleken voor de vrouw met PSAS!!! Geen enkele uitzondering daargelaten! Een nog nieuw te ontwikkelen therapie, die uitsluitend gericht zou zijn op totale ontspanning in dat gebied, zou ‘mogelijk’ kunnen bijdragen tot een wat dragelijker maken van de symptomen.
Geen verwijzing naar seksuoloog. PSAS heeft NIETS met seks te maken!!!
Geen verwijzing naar een psycholoog of psychiater, anders dan te leren omgaan met de aandoening (lees daarover verderop meer). PSAS is geen psychische aandoening
Â
AANBEVOLEN BRONNEN
Restless Genital Syndrome – Resultaten eerste klinisch wetenschappelijk onderzoek in Nederland, Dec. 2008
PSAS lotgenoten-support
PSAS-support.com
health.PSAS-group.yahoo.com
Interne webpagina Dr. Marcel Waldinger
Zeer omstreden voltooide anonieme ‘Internetstudie’ Sandra Leiblum Mei 2005
Update door Sandra Leiblum Juli 2006
Over een mogelijke relatie met SSRI’s of onttrekking daaraan
PubMed
Bron: www.psas.nl
2 thoughts on "Wat artsen van PSAS moeten weten"
Comments are closed.
Heel herkenbaar en misschien als je het goed doet te verhelpen met Healing Tao, een eeuwen oude techniek van de Chinezen waarbij je de sexuele energie via het heiligbeen en de ruggengraat naar boven stuurt (de kleine Hemelse kringloop) waardoor de sexuele energie  gereguleerd wordt door je hele lichaam, wat juist een vitaliserende en verjongende werking geeft.Â
Alle verschijnselen van psas lezende kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat dit te maken heeft met irritatie en prikkeling van de zenuwen. Voor zover ik dat vanuit mijn kennis over voedsel logischerwijs kan uitleggen, kan dit te maken hebben met de voedselvoorziening in het lichaam. In de eerste plaats heb ik het dan over de spijsvertering. Die wordt zo langzamerhand flink ondergraven door dat wat onze voedselfabrikanten in het voedsel stoppen. Ons voornamelijk verpakte voedsel wordt niet op gezondheid klaargemaakt maar op smaak, en dan mag eigenlijk alles. Conserveermiddelen en andere toevoegsels voorkomen dat ons voedsel adequaat verteerd. Als gevolg daarvan komen voedingsstoffen niet beschikbaar voor het lichaam en worden we subject voor ziektes en aandoeningen, in dit geval een specifieke zenuwaandoening of irritatie. Bij psas is dit een specifieke zenuw, in andere gevallen kan het elke willekeurige zenuwgroep zijn. Soms is het een beknelling, soms irritatie met onstekingsachtige verschijnselen en soms zelfs het afsterven van de zenuw-uiteinden, denk hier bijvoorbeeld aan ms.Dergelijke verschijnselen kunnen in de meeste gevallen voorkomen worden, of genezen, wanneer de spijsvertering weer optimaal is.Dit kan m.i. het beste bewerkstelligd worden met het makersdiet, te vinden op http://www.makersdiet.nl.Alle voedingsmiddelen die hier worden geadviseerd, het dieet dus, zijn gericht op verbetering van de spijsvertering. Deze spijsvertering hangt samen met heel veel soorten voedingsstoffen die er voor zorgen dat alles beter gaat functioneren.Dat artsen niet direkt de link van zenuwirritatie naar goede voeding kunnen leggen heeft, denk ik, te maken met de medische opleidingen waarin niet de link wordt gelegd naar goede voeding en optimale spijsvertering. Ook homeopaten en dietisten leggen die link niet echt duidelijk, terwijl het voedingscentrum in belangrijke mate wordt gedomineerd door ‘deskundigen’ die vaak afhankelijk zijn van de voedingsindustrie.De ervaringen met dit dieet zijn breed, genezing of verbetering komen voor van o.a. cvs, graves, fibromyalgi, ziekte van Crohn, reuma, astma e.d. Bij deze ziektes komen ook vaak zenuwirritaties voor.