Immense cholera-epidemie tipje van humanitaire crisis Zimbabwe
Array
Zimbabwe’s humanitaire crisis verergert in rap tempo en leidt tot ontstellend groot lijden, waarschuwt Artsen zonder Grenzen. De immense cholera-epidemie is slechts één uiting van de rampzalige staat van Zimbabwe’s gezondheidszorg en infrastructuur, zo schrijft Artsen zonder Grenzen in haar zojuist uitgebrachte rapport ‘Crisis in Zimbabwe: groter dan cholera alleen’. Vele medische voorzieningen hebben hun deuren gesloten of functioneren niet. Anderen rekenen exorbitante tarieven in vreemde valuta. Hierdoor is het voor het merendeel van de bevolking onmogelijk om aan medische zorg te komen. Artsen zonder Grenzen roept de Zimbabwaanse regering op om per onmiddellijk de hindernissen voor het verlenen van humanitaire hulp op te heffen, en doet een beroep op de internationale gemeenschap om politieke doelstellingen te scheiden van de schreeuwende behoefte aan humanitaire hulp.
Sinds het begin van de uitbraak in augustus heeft Artsen zonder Grenzen meer dan 45.000 mensen behandeld, zo’n 75% van alle choleragevallen – en de crisis is verre van voorbij. De omvang van de cholera-epidemie in combinatie met het onvermogen van de plaatselijke gezondheidsvoorzieningen om de uitbraak te bestrijden, vereist dat Artsen zonder Grenzen op dergelijk grote schaal hulp verleent.
‘Zimbabwe’s eens zo geprezen gezondheidszorg is als een kaartenhuis in elkaar gezakt. Dit treft niet alleen cholerapatienten,’ vertelt Manuel Lopez, coördinator voor Artsen zonder Grenzen in Zimbabwe. ‘We weten dat openbare ziekenhuizen mensen wegsturen, gezondheidsposten door hun voorraden en apparatuur raken, er een acuut tekort is aan medisch personeel, patienten zich geen vervoer kunnen veroorloven om hun aidsmedicijnen op te halen of behandeling te krijgen, en dat vele van onze klinieken overvol zijn met patienten. Het is kraakhelder: het gaat om een gigantische medische noodsituatie die volledig uit de hand loopt.’
De politieke crisis en de daaruit voortvloeiende economische ondergang hebben geleid tot een dieptepunt in toegang tot gezondheidzorg, een ineenstorting van de infrastructuur, een verpletterende aidsepidemie, politiek geweld, voedseltekorten en ondervoeding, migratiestromen binnen Zimbabwe en naar buurlanden. Een geschat drie miljoen Zimbabwanen zijn naar Zuid-Afrika gevlucht, een exodus van buitengewone omvang voor een land dat niet in open conflict verkeert.
Ondanks de onmiskenbare humanitaire crisis, ondervindt Artsen zonder Grenzen regelmatig beperkingen en gedwongen vertragingen bij het uitvoeren van haar werk. Om het nog erger te maken, is er een duidelijk gebrek aan krachtig, gecoördineerde, internationale respons op de zich ontvouwende humanitaire noodsituatie.
Internationaal voorzitter van Artsen zonder Grenzen Christophe Fournier: ‘Er moeten dringend maatregelen worden genomen om ervoor te zorgen dat Zimbabwanen ongehinderd toegang hebben tot de humanitaire hulp die zij zo hard nodig hebben. De Zimbabwaanse regering moet hulporganisaties in staat stellen hulp te verlenen waar nodig en bureaucratische beperkingen verminderen zodat projecten van voldoende personeel kunnen worden voorzien en medicijnen snel kunnen worden ingekocht. Regeringen en internationale organisaties moeten de ernst van de crisis erkennen en erop toezien dat het verlenen van humanitaire hulp volledig gescheiden wordt van politieke processen. Hun beleid ten aanzien van Zimbabwe mag niet ten koste gaan van de humanitaire verplichting te garanderen dat ondervoede kinderen, slachtoffers van geweld, mensen met hiv/aids en andere ziekten ongehinderde toegang krijgen tot de hulp die zij nodig hebben om te overleven.’
Artsen zonder Grenzen werkt sinds 2000 in Zimbabwe en verleent, sinds 2007, hulp aan Zimbabwanen die naar Zuid-Afrika zijn gevlucht. Naast het bestrijden van de cholera-epidemie behandelt Artsen zonder Grenzen 40.000 hiv/aidspatienten, waaronder 26.000 met aidsremmers en geeft het voedingshulp aan ernstig ondervoede kinderen.
Links:
