Psycho-sociale gesteldheid van gamer bepalende factor bij gameverslaving
Array
Wereldwijd spelen miljoenen mensen dagelijks computer- en videogames. Voor de meeste spelers zijn games een plezierige vrijetijdsbesteding. Sommigen besteden echter zoveel tijd aan games dat er weinig aandacht overblijft voor school, werk, familie en relaties. Ondanks de problemen die door dit excessieve gamegebruik ontstaan is het voor gamers moeilijk om hun speeltijd te minderen of te stoppen met spelen. De problemen kunnen de verleiding om te vluchten in een virtuele wereld, waar succes en beloning altijd binnen bereik zijn, alleen maar groter maken. Het spelen van games is dan een compulsieve obsessie geworden die met recht een verslaving wordt genoemd.
Tot nu toe kreeg de spellenindustrie de schuld van de gameverslaving, maar nieuw onderzoek maakt daar een einde aan: niet de games zijn de oorzaak van de verslaving maar de psycho-sociale gesteldheid van de verslaafde jongeren. Dat zei game-onderzoeker Jeroen Lemmens (UvA) gisteravond in NOVA.Lemmens promoveert dit najaar op een onderzoek waarbij een groep van 851 adolescente gedurende een half jaar werd gevolgd. Volgens de communicatiewetenschapper is het internationaal de eerste keer dat ‘oorzaak en gevolg’ op een dergelijke manier is onderzocht.
Jeroen Lemmens (UvA) schreef al eerder een boek over het groeiende fenomeen van gameverslaving. Door heldere inzichten te verwerven in de oorzaken en gevolgen van excessief gamegebruik, kunnen lezers vaststellen of er sprake is van verslaving. Het erkennen van het probleem is de eerste stap naar het vinden van oplossingen. Hulp van anderen is vaak essentieel bij het bereiken hiervan. De auteur richt zich tot spelers, maar ook tot hun ouders, leerkrachten, hulpverleners en dierbaren die een beeld willen krijgen van de aard, impact en aantrekkingskracht van games. Het boek geeft inzicht, adviezen en praktische tips die kunnen helpen bij het voorkomen en overwinnen van gameverslaving.
Agressie
Lemmens: “De belangrijkste conclusie is dat we gemerkt hebben dat games an sich niet perse verslavend zijn. Het zijn jongeren die sociaal minder vaardig zijn, minder zelfvertrouwen hebben en eenzaam zijn die verslaafd raken.” Wel constateert de gamedeskundige dat pathologisch gamen agressie veroorzaakt. Het maakt echter niet uit of er geweldadige- of niet geweldadige games worden gespeeld.
