‘Niet fulltime in levenseindekliniek’
Array
Sytske van der Meer, somatisch arts in de ggz en SCEN-arts, zou in theorie wel in een levenseindekliniek willen werken als arts. ‘Niet fulltime, maar af en toe een dag, bijvoorbeeld na je pensioen en alleen nadat ik ambulant met de betreffende persoon een zorgvuldige procedure heb doorlopen.’
In Medisch Contact publiceerde zij vorig jaar de casus van een ernstig lijdende dermatologiepatient die om euthanasie vraagt, maar dat pas na veel consulten met artsen krijgt. Een van de problemen was dat zowel de dermatoloog als de psychiater overtuigd was dat euthanasie niet kán bij een niet fataal verlopende ziekte, terwijl dat volgens de wet wel mag. Hetzelfde probleem speelt bij dementerende patienten, psychiatrische patienten en mensen met een voltooid leven, volgens het haalbaarheidsonderzoek van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE).
Veel artsen willen bij deze patienten geen euthanasie voltrekken omdat ze denken dat het wettelijk niet kan, terwijl de wet hier wel ruimte voor biedt. Volgens Van der Meer wordt daar in de psychiatrie nu wel werk van gemaakt. In samenwerking met de KNMG wordt een nieuw netwerk van SCEN-psychiaters gevormd. Maar ondanks dat zal een levenseindekliniek nog steeds in een behoefte voorzien, verwacht Van der Meer.
Dat denkt ook Jan de Heer, huisarts, SCEN-arts en palliatief consulent in Twente. Wel tekent hij aan dat de meeste mensen thuis willen sterven, en niet in een kliniek. ‘Het zou mooier zijn als een ambulante groep huisartsen hierin zou adviseren, net zoals bij de SCEN-consultaties’, aldus De Heer. De KNMG vond de opnametijd van gemiddeld drie dagen in het voorstel van de levenseindekliniek te kort, maar De Heer denkt dat het in die korte tijd kan. ‘Als SCEN-arts bouw je ook in anderhalf uur een band op.’
Zelf zou hij serieus overwegen om mee te werken aan een dergelijk initiatief, als de huisartsenpraktijk het toelaat, en net als Van der Meer niet fulltime. De Heer: ‘Ik merk bij de SCEN-consultaties dat het hele intensieve gesprekken zijn.’
Bron: Medisch Contact/Heleen Croonen
