Storing in hartritme te voorspellen
Array
UMC Utrecht
Bij hartpatienten kondigen kleine variaties in het elektrisch herstel na een hartslag hartritmestoornissen aan. Dat stelt Peter Oosterhoff in zijn proefschrift. Zijn resultaten kunnen het gebruik van implanteerbare defibrillatoren verbeteren. Oosterhoff promoveert 19 mei aan het UMC Utrecht.
Bij 233 hartpatienten analyseerde Oosterhoff de variatie in de elektrische activiteit van het hart. De patienten dragen een ICD (`intracardiale defibrillator’) omdat ze een grote kans lopen op een hartritmestoornis. Het apparaat meet de elektrische activiteit en kan een ritmestoornis tegengaan via een elektrische schok. Oosterhoff keek naar het elektrisch `herstel’ van het hart na een hartslag. Dat duurt enkele tienden van seconden en hoort voor opeenvolgende hartslagen ongeveer even lang te zijn. Maar als variatie optreedt in de hersteltijd kan dat op een verhoogd risico voor hartritmestoornissen wijzen.
Dat ontdekte Oosterhoff toen hij de patienten gedurende meer dan twee jaar volgde. Bij vijftig patienten trad een ritmestoornis op: 28 van hen overleefden dat dankzij de ICD, 22 overleden aan de hartaanval. Bij het implanteren van de ICD was bij deze patienten de elektrische variatie in het herstel van het hart gemeten. Patienten met de grootste elektrische variatie bleken ongeveer twee maal zoveel kans te hebben op een hartritmestoornis. Vervolgonderzoek moet uitwijzen of ritmestoornissen nog beter te voorspellen zijn als de meting continu in de ICD wordt uitgevoerd.
De bevindingen van Oosterhoff zouden kunnen leiden tot betere instellingen van de ICD. Het apparaat meet continu de elektrische activiteit van het hart en stuurt de gegevens via een kastje bij patienten thuis door naar het ziekenhuis. De gegevens zijn bruikbaar om de gevoeligheid van de ICD voor patienten `persoonlijk’ in te stellen. Bij patienten met een hoog risico op een ritmestoornis kan het apparaat sneller met een shock reageren. Bij patienten met weinig risico kan een `persoonlijkere’ instelling juist het aantal onterechte shocks verminderen.
Oosterhoff voerde het onderzoek uit aan de vakgroep Medische Fysiologie van het UMC Utrecht dankzij een NWO Casimir-beurs. Hij werkte samen met de Johns Hopkins kliniek in Baltimore en Medtronic, een producent van ICDs.
