Verzekeraars en samenwerking

Nu is dat alleen nog maar een persoonlijke irritatie, maar het probleem wordt groter. Na  3x veel problemen te hebben gehad, hou ik altijd een doosje voor een maand van mijn eigen medicijn achter. Zodra ik het nieuwe medicijn krijg, blijf ik de oude gebruiken. Het idee komt van de huisarts. Alhoewel ik de laatste keer zelf de kosten voor mijn medicijn heb betaald.

Niet samenwerken in de keten en allemaal een andere doelstelling zorgen voor heel veel extra kosten, met een daling van de kwaliteitsbeleving in de zorg. Medio maart heeft de minister bekend gemaakt dat besparingen op medicijnen, met name maagzuurremmers (mijn medicijn) zo’n 45 miljoen bedragen. Is de minister naïef of informeert ze ons bewust verkeerd. Inkoop en logistiek werkt graag met de term TCO (Total Cost of Ownership). We kijken daarbij niet alleen naar de uitgaven, maar naar alle daarmee samenhangende kosten. Een deel van de besparing is het gevolg van de patiënt die zelf de meerkosten voor zijn rekening neemt. Hebben we het dan over een besparing op zorgkosten of over een verschuiving binnen de financiering?

Tot zover de inleiding die ik had geschreven n.a.v. mijn vorige bezoek aan de apotheker. Natuurlijk heb ik toch maar eens die verzekeraar gebeld. “Mijnheer als u al een keer bij de huisarts bent geweest dan mag u gewoon uw eigen medicijn blijven gebruiken. Dat is dan op medische indicatie”. Op mijn reactie “ja maar de apotheker … “ wordt netjes aangegeven “die horen dat zelf vast te leggen, echter we hebben heel veel problemen en klachten dat apothekers dat niet doen, het probleem ligt echt niet bij ons maar bij de apotheker. U hoeft van ons geen ander medicijn te proberen”.

De apotheker “ ja maar de verzekeraar…..” U begrijpt het al. Mijn blog moet weer helemaal op de helling en herschreven worden, maar de kern van het verhaal blijft overeind. Geen enkele samenwerking in de keten! Verwijten over en weer, en helaas bij navraag komt dit blijkbaar vaker voor. Als ik daarnaast de directeur van de SVB hoor zeggen “Die PGB problemen liggen elders in de keten, daar hebben wij geen zicht op en kunnen daar dus ook niets aan doen”. Dan weet ik het probleem van de zorg; Geen enkele samenwerking in de keten!

De politiek, ja ook de kritische oppositie, heeft zich helemaal vastgebeten in het eigen kringetje en eigen waarden. Zijn niet op zoek naar oplossingen, maar zijn op zoek naar stemmen! Oplossingen voor ketenproblemen los je niet met 1 schakel in die keten op. Dat los je niet op door een onderdeel van die keten onder druk te zetten. Het huidige zorgsysteem is failliet echter de overheid beseft dit nog niet. Perverse prikkels, teveel normen, overdreven controles, moeten er voor zorgen dat iedereen, driedubbel gecontroleerd wordt. De veronderstelling is dat, als je het niet doet, iedereen extra zorgkosten veroorzaakt. Die mogelijke (bewuste) zorgfraude ligt waarschijnlijk lager dan het totaal aan bureaucratische controle- en beheerskosten.

Waarom is het toch zo moeilijk om de eerste lijn kwalitatief sterk te maken en daar gewoon op te vertrouwen. Met benchmarken achteraf is nog altijd heel veel te sturen, kost miljarden minder en levert een enorme groei in kwaliteitsbeleving op. Als je al wilt bewaken en zo gek bent op controle, leidt dan gezondheidscoaches op en stuur aan op een gezonde leefstijl, met normen en controles.

De RvZ laat zien dat verregaande naïviteit er voor zorgt dat aan het hele stelsel voorlopig geen einde zal komen. Om te verwachten dat beursgenoteerde bedrijven (verzekeraars) alleen op kwaliteit sturen en niet op commercie of beurskoers, getuigt gewoon van wereldvreemdheid. 45 Miljoen besparing op medicijnen, maar een stijging van de TCO voor zorgkosten. Wees maar tevreden minister en blijf u verwonderen waarom de zorgkosten zo hoog zijn. Geen enkele samenwerking in de keten!