Voor het eerst meer dan 100 euthanasieaanvragen in ASz
Array
109 keer werd in 2013 een euthanasieaanvraag gedaan in het Albert Schweitzer ziekenhuis. Voor het eerst werd de honderd overschreden. Gemiddeld zo’n tweemaal per week schakelde dus een ernstig zieke patiënt de euthanasieconsulent in, met de vraag: ‘Help mij de regie te behouden rondom mijn levenseinde’.
Dát is bijna altijd de werkelijke hulpvraag achter een euthanasieverzoek. In ‘slechts’ vijftien van de 109 situaties afgelopen jaar, werd daadwerkelijk euthanasie gegeven. Het aantal aanvragen stijgt al jaren gestaag (in 2012 lag het op 83, in 2011 op 75, in 2010 op 48). Het aantal keren dat het daadwerkelijk tot euthanasie komt, stijgt veel minder snel. Afgelopen jaar daalde het zelfs iets, met één ten opzichte van 2012.
“Dit bewijst dat de meeste aanvragers niet per se hun leven willen beëindigen”, zeggen de euthanasieconsulenten Martie Ottens, Ard Volkers en Bert van den Ende. “Wat ze wel willen, is praten, nadenken en tijdig keuzes maken over eventuele euthanasie. Er valt vaak een last van de patiënt af, wanneer hij of zij merkt dat praten over sterven gewoon mag in het ziekenhuis. Daarbij komen meestal ook andere mogelijkheden ter sprake om waardig of pijnloos te sterven, passend bij de manier waarop men heeft geleefd.”
Geen ander ziekenhuis in Nederland heeft (het praten over) euthanasie zo structureel opgenomen in zijn dienstverlening. “We zijn daar trots op, maar vinden het tegelijk jammer dat onze werkwijze nog zo uitzonderlijk is. Het hoort ons inziens bij goede zorg om patiënten voor te lichten over de mogelijkheden die de wet biedt. En om, als het zo ver komt, de euthanasie uit te voeren of te faciliteren.”
Daarnaast hebben de euthanasieconsulenten zich ten doel gesteld het grote publiek te informeren. “Wie goed geïnformeerd is, kan goede keuzes maken voor zichzelf. Nog te veel mensen denken dat euthanasie een recht is en dat een arts eraan moet meewerken. Beide veronderstellingen zijn onjuist. Wij drukken mensen daarom op het hart om tijdig hun wensen te bespreken met de arts. Wacht daarmee niet tot het lijden ondraaglijk is, want dan kan het te laat zijn om zaken te regelen zoals je ze gewild had.”
