Zuid Limburgse ziekenhuizen komen er niet uit
Array
In de Nederlandse ziekenhuiswereld gonst het van de discussies over taakconcentratie en taakafstoting. Het idee bestaat dat over tien jaar alle ziekenhuizen nog bestaan, maar alle hebben een derde van de taken die ze nu hebben. Voorbeelden van taakconcentratie en –afstoting betreffen onder meer de kindergeneeskunde van academische ziekenhuizen, de acute verloskunde, de spoedeisende hulpafdelingen en de oncologische zorg.
Afgelopen dinsdag 31 augustus gaf Guus Schrijvers een college op de Universiteit Maastricht ter gelegenheid van het afscheid van dr. Ingrid Mur (zie het bericht hieronder). Ook gaf hij een workshop bij de grote zorgorganisatie Sevagram te Heerlen, waaronder de meeste verzorgingshuizen en verpleeghuizen in Zuid Limburg vallen (zie ook hieronder het bericht over de presentietheorie).
Uit de Maastrichtse en Heerlense wandelgangen vernam Schrijvers dat de drie Zuid Limburge ziekenhuizen niet denken over taakconcentratie, taakafstoting en taakherschikking. Het relatief kleine Academische Ziekenhuis Maastricht moet alle taken behouden vanwege haar academische functie. Het pas gebouwde ziekenhuis Orbis te Sittard heeft alle taken nodig om haar hypotheken af te lossen. Het Atrium Medisch Centrum te Heerlen is de grootste werkgever in de Oostelijke Mijnstreek, waar de werkloosheid hoog is. Dit grote ziekenhuis met officieel meer dan 1000 bedden is aan nieuwbouw toe. Taakherschikking is ook hier als vloeken in de kerk. Tot zover dit bericht uit de Zuidlimburgse wandelgangen. Het verdrietige van de Zuid Limburgse patstelling is, dat het bij taakconcentratie en taakafstoting niet gaat om verlies van werkgelegenheid. Die blijft overeind. Zoals elders in het land gaat het om doelmatiger inzetten van professionals gedurende de dag, de avonden, de nachten en het weekeinde. Het gaat om het creeren van zorgpaden en zorgstraten met voldoende bedrijfsdrukte. Het gaat om het concentreren van kennis en ervaringen van artsen, verpleegkundigen en andere professionals rond specifieke ziektebeelden en het verhogen van de kwaliteit van zorg. De Zuid Limburgse patstelling is niet uniek. Schrijvers: “ook in andere regio’s die ik ken, lopen de discussies over herverdelen van taken moeizaam.”
Op de achtergrond speelt mee dat sommige specialistische maatschappen absoluut geen zin hebben in taakherschikking en in zoals dat heet portfolio management. In de Engelse gezondheidszorg speelt eveneens de taakconcentratie en taakafstoting. Daar fuseren grotere ziekenhuizen eerst en herverdelen ze daarna de taken over de verschillende locaties. Daar zijn de specialisten in loondienst.
