Autoverzekering is hetzelfde als zorgverzekering, ja of nee?
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 20 juni 2011 - 00:46
Array
‘Drie weeffouten in de Zorgverzekeringswet:
1. Geen volumebeheersing in deze wet opgenomen,
2. De noodzaak voor zorgverzekeraars om bij alle aanbieders in te kopen en
3. Het ontbreken van regionale planning.
Guus Schrijvers ontving vele instemmende en nuancerende reacties. Ik noem hieronder enkele. Linda van Saase is jurist bij het College van Zorgverzekeringen. Zij mailt: “Waar ik mij over blijf verwonderen is dat binnen de grootscheepse stelselherziening, waarbinnen de zorgverzekering, de tariefwetgeving en de toelating totaal op zijn kop gezet zijn, er geen “dwarsverbanden” zijn gelegd tussen de verschillende wetten/regimes. Het gevolg is dat er veel tijd en moeite verspild raakt met het leren van elkaars taal. Wat jouw bericht wel goed laat zien en wat wel van groot belang is om te benadrukken dat zowel het regime van de verzekerde zorg (kortweg de Zorgverzekeringswet en AWBZ) en het regime van de bekostiging (de Wmg) en planning, kwaliteit elkaar raken en elkaar beïnvloeden. Deze dynamiek moet niet uit het oog worden verloren en het is goed om er naar te streven dat de doeleinden die je met de verschillende regimes beoogt elkaar zoveel mogelijk versterken. Dat is niet makkelijk (want het gaat om meerdere partijen, met verschillende belangen en perspectieven), maar wel goed om te beseffen.†Tot zover Linda van Saase. Matthijs van Hall was VWS medewerker en vraagt zich al jaren af, “waarom wij met de kostenbeheersing in de zorgverzekering anders omgaan dan met de kostenbeheersing in bijvoorbeeld de WA-verzekering voor de auto. Ook daarvoor geldt dat het een wettelijke verplichting is, waarbij de overheid het minimumpakket vaststelt en particuliere verzekeraars de uitvoering voor hun rekening nemen. Maar die WA-verzekering is nog nooit door enige macro-econoom of CPB-deskundige tot de collectieve sector gerekend, bij mijn weten. De reden dat dat voor de zorgverzekeringswet wel geldt is historisch wel verklaarbaar, al was dat destijds in de jaren zeventig/tachtig een min of meer arbitraire keus. Maar het blijft een definitiekwestie.
Als (het verplichte deel van) de zorgverzekeringswet niet als collectieve last zou worden beschouwd heeft het kabinet ineens al de ombuigingstaakstelling binnengehaald, zonder iets te bezuinigen. En hoeft de overheid zich ook niet meer zo intensief te bemoeien met de kostenontwikkeling; dan kan men zelf bekijken of men meer geld wil uitgeven voor betere en luxere zorg of dat men liever uitgebreid op vakantie gaat of een breder plasmascherm aanschaft.†Tot zover Van Hall. De bekostiging en verzekering van de langdurige zorg vormt een van de onderwerpen die hoogleraar Ab Klink en ondergetekende behandelen in plenaire voordrachten op het congres, dat het Julius Centrum op vrijdag 1 juli organiseert onder de titel ‘Recente nationale en internationale ontwikkelingen in onderzoek, projecten, bekostiging en beleid van ketenzorg en geïntegreerde langdurige zorg’. Naast plenaire inleiding draaien 22 workshops met goede lokale voorbeelden en actuele thema’s. Wil je naar dit congres? Wil jij in één dag op de hoogte raken van alle ontwikkelingen in de langdurige zorg, inclusief die uit die AWBZ-brief? Surf dan naar www.unitzorginnovatie.nl klik door op ‘Aankomende congressen’,   lees de prachtige brochure en meld je aan.
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
‘Drie weeffouten in de Zorgverzekeringswet: