Patiënten bezuinigen anders op zorg
Guus Schrijvers, Oud-Hoogleraar Public Health & Gezondheidseconoom 11 december 2011 - 14:22
Array
Zijn patientenorganisaties neezeggers of meedenkers bij de komende bezuinigingsrondes op de patientenzorg? Deze vraag stond centraal op een bijeenkomst in Rotterdam op dinsdag 6 december van Zorgbelang Zuid-Holland, dat alle patienten- en ouderenorganisaties in de genoemde provincie ondersteunt. Meer dan zeventig bestuurders van deze organisaties namen eraan deel. Ondergetekende was ingehuurd als expert die door deelnemers voorgestelde bezuinigingen beoordeelde. Zorgbelang leidinggevenden Henk Wedman en Joke Bol en hun assitenten hadden de bijeenkomst voortreffelijk georganiseerd. Gezeten aan zestien tafeltjes gingen de deelnemers eerst brainstormen over mogelijke bezuinigingsvoorstellen. Daarna kregen ze de opdracht om een van de voorstellen van een andere tafel uit te werken. Wedman, Bol en ondergetekende clusterden daarna de voorstellen in zes clusters van voorstellen. De goed uitgewerkte suggesties doe ik hier onrecht door ze nu slechts met twee woorden te benoemen. De voorstellen in de zes clusters betroffen:
- Het inkomen zwaarder laten meetellen bij indicatiestelling voor AWBZ en Wmo. Rijken betalen 100% zelf van de zorg
- Minder verschillende gezichten in de patientenzorg
- vrijwilligers breder inzetten en niet alleen voor koffie schenken na de kerkdienst
- Minder bureaucratie en management bij zorginstellingen
- Minder geld voor perifere gemeenten en meer voor de grote stad Rotterdam en
- zelfstandigheid bevorderen van patienten, clienten en mensen met een handicap.
Bij voorstel 1 over indicatiestelling kreeg de suggestie van ondergetekende om het vermogen mee te laten wegen bij al dan niet toekenning van AWBZ-zorg wel en geen steun. Herverdeling van gelden van kleine gemeenten naar Rotterdam bleek onbespreekbaar. Joke Bol signaleerde dat er geen voorstellen kwamen over het weigeren van dure behandelingen op hoge leeftijd. Meer ketenzorg en meer samenwerking tussen instellingen leven evenmin. Zorgbelang Zuid Holland gaat de suggesties van de zes clusters uitschrijven en komt tezijnertijd met een rapportage over deze middag. Ik beveel alle patientenorganisaties aan om meedenker te worden en niet alleen neezegger. Het emailadres voor meer informatie hierover is [email protected]. Op de bijeenkomst van 6 december waren veel meer deelnemers afgekomen dan gebruikelijk voor dit soort happeningen. Op vrijdag 27 januari vindt het jaarlijkse Julius congres over nieuwe zorgpaden plaats. Die zijn erop gericht om bureaucratie en het aantal gezichten in de zorg rond de patient te verminderen. Zie de agenda onderaan deze Nieuwsbrief.
Guus Schrijvers (getrouwd met Els Zwaan, drie kinderen) werd op 24 juni 1949 geboren in Amsterdam als zesde kind in een katholiek onderwijzersgezin. Na het gymnasium B diploma behaald te hebben(1967) ging hij in Amsterdam economie studeren. Hij studeerde cum laude af (1973) bij prof. Wim Duisenberg op de na-oorlogse conjunctuurgolven en bij prof. Joop Hattinga Verschure op zelfzorgafdelingen in ziekenhuizen. In 1980 promoveerde hij in Maastricht op het onderwerp regionalisatie en financiering van de Engelse, Zweedse en Nederlandse gezondheidszorg. Een stelling uit zijn proefschrift werd zijn levensmotto: wie de kleine structuren niet eert, maakt de grote structuren verkeerd.
Hij promoveerde bij de grondlegger van de Nederlandse gezondheidseconomie prof. Lou Groot en bij genoemde Hattinga Verschure. Van 1974 -1984 was Schrijvers lid van de Gemeenteraad van Utrecht voor de Partij van de Arbeid. Hij ‘deed’ daar portefeuilles zoals Volksgezondheid, Welzijn, Cultuur en Financiën. Op 1 juni 1987 werd Schrijvers samen met prof. Joop van Londen hoogleraar Public Health bij de Medische Faculteit Utrecht. Dat betekende voor hem een switch van macro onderwerpen zoals de inrichting van het verzekeringsstelsel naar kleinschalige projecten zoals educatie van diabetespatiënten.
Uit een interview uit 1987 komt het citaat: ‘als de faculteit mij vraagt voor deze leerstoel, wil ik wat betekenen voor de faculteit. Dan geef ik de macro-onderwerpen op.’ Samen met Van Londen richtte hij zich in 1987 op innovaties in de thuiszorg en op ketenzorg bij chronische zieken. Later zou het die activiteiten onder de vlag disease management bundelen. Tien jaar kwam de belangstelling voor ketens in de spoedzorg erbij. Zijn kennis op dit terrein bundelde hij in het boek Moderne Patiëntenzorg in Nederland, dat hij in 2002 samen met de plaatsvervangend hoofdinspecteur drs. Nico Oudendijk voor de gezondheidszorg schreef.
Vanaf het eerste begin had het bevorderen van het onderwijs in de Sociale Geneeskunde en de Volksgezondheid zijn grote aandacht. Toen Van Londen en hij begonnen was er helemaal niets op dit terrein. Schrijvers: ‘Een grote triomf ervoer ik op 2 april 1994 toen na zeven jaar trekken en duwen de eerste medische studenten bij een GGD en een Arbodienst een verplicht co-schap Sociale Geneeskunde liepen.’
In 1999 kwam een nieuw curriculum voor de medische studenten tot stand. Tropenjaren volgden tot 2006 voor hem en zijn collega dr. Gerdien de Weert om alle uitbreidingen van het sociaal geneeskundige onderwijs bij te benen. Zijn collegestof bundelde hij in 1997 en na verschillende drukken in 2002 in het boek Een kathedraal van Zorg en in de Engelse variant daarvan Health and Health Care in the Netherlands.
Per 1 juli 2007 gaan de onderzoeksactiviteiten van Schrijvers over in de Unit Innovaties in de Zorg binnen het Julius Centrum, dat hij in 1996 met collega prof. Rick Grobbee oprichtte. Zijn aandacht blijft liggen bij Disease Management en Spoedzorg. Schrijvers: ‘Ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe die kleine structuren binnen Disease management en spoedzorg precies functioneren. Er is tegenwoordig ook veel uitwisseling met collega’s in Noord Amerika en elders in Europa. Dat verrijkt het inzicht in hoge mate. Elk land is op dit terrein een laboratorium voor een ander land..Voorlopig heb ik mijn handen vol aan de nieuwe Unit. Toch zou ik nog twee boeken willen schrijven.Het ene krijgt als titel, De gemoderniseerde kathedraal van zorg. Het tweede boek moet gaan over ondernemersschap en gelijke toegang tot de zorg. Beide zijn belangrijk maar o zo moeilijk te combineren. Hierbij zou ik de kennis van macro econoom weer kunnen gebruiken.’
Als oud hoogleraar Public Health en gezondheidseconoom bij het UMC Utrecht. geeft hij met zijn nieuwe boek ‘Zorginnovatie volgens het Cappuccinomodel.’ zijn visie hoe de gezondheidszorg eruit zou kunnen zien in een maatschappij met schaarste aan zorg. Het boek is bestemd voor het middenkader van zorgorganisaties. Naast schrijver van boeken en artikelen over de gezondheidszorg is Guus lid van enkele stuurgroepen en begeleidingscommissies en geef ik lezingen en workshops.
Guus Schrijvers is voor voordrachten, dagvoorzitterschappen, interviews en onderzoeksopdrachten te bereiken via [email protected] en telefonische via zijn secretaresse Annet Esser op telefoonnummer 030 250 9359.
Zijn patientenorganisaties neezeggers of meedenkers bij de komende bezuinigingsrondes op de patientenzorg? Deze vraag stond centraal op een bijeenkomst in Rotterdam op dinsdag 6 december van Zorgbelang Zuid-Holland, dat alle patienten- en ouderenorganisaties in de genoemde provincie ondersteunt. Meer dan zeventig bestuurders van deze organisaties namen eraan deel. Ondergetekende was ingehuurd als expert die door deelnemers voorgestelde bezuinigingen beoordeelde. Zorgbelang leidinggevenden Henk Wedman en Joke Bol en hun assitenten hadden de bijeenkomst voortreffelijk georganiseerd. Gezeten aan zestien tafeltjes gingen de deelnemers eerst brainstormen over mogelijke bezuinigingsvoorstellen. Daarna kregen ze de opdracht om een van de voorstellen van een andere tafel uit te werken. Wedman, Bol en ondergetekende clusterden daarna de voorstellen in zes clusters van voorstellen. De goed uitgewerkte suggesties doe ik hier onrecht door ze nu slechts met twee woorden te benoemen. De voorstellen in de zes clusters betroffen: