Grote groei onvrijwillige psychiatrische behandelingen
Array
Het aantal psychiatrische dwangopnames is in Nederland de laatste vijfentwintig jaar sterk toegenomen. Louk van der Post onderzocht welke factoren bepalen of een patient met een ernstige psychiatrische crisis onvrijwillig wordt opgenomen met een Inbewaringstelling (IBS). Van der Post promoveert op 25 januari bij VUmc.
Het aantal spoedeisende psychiatrische consulten is in Amsterdam de afgelopen twintig jaar ruimschoots verdubbeld. Het aantal psychiatrische patienten dat met de politie in aanraking komt is zelfs verviervoudigd. De kans op een IBS is nadat een patient door de politie naar de Spoedeisende Psychiatrie is gebracht veel groter dan wanneer de patient via de huisarts bij de crisisdienst komt.
Uit 4.600 onderzochte crisisconsulten bij de Spoedeisende Psychiatrie Amsterdam en bij het Acuut Behandelteam Centrum Oud-West blijkt dat sommige groepen allochtone Nederlanders een hogere kans hebben om via de politie naar de crisisdienst gestuurd te worden. Daarnaast krijgen zij vaker een IBS opgelegd. Dit geldt met name voor Nederlanders van Surinaamse afkomst en mensen met wortels in sub-Sahara Afrika. Ook voor mensen die alleen wonen is de kans op een IBS groter. Zij hebben dan ook minder mensen om zich heen die hen zouden kunnen ondersteunen en helpen bij het volgen van een behandeling.
Van der Post volgde 252 patienten na het crisisconsult en interviewde deze groep drie keer gedurende een periode van twee jaar. Patienten die al eerder een dwangopname hebben gekregen hebben een aanzienlijk grotere kans op een nieuwe IBS opname. Deze patienten blijken niet alleen in meerderheid niet tevreden over de ondergane dwangopname, maar ook minder tevreden met de ontvangen psychiatrische hulp en behandeling in het algemeen vergeleken met patienten zonder dwangopname ervaring. Ontevredenheid met eerdere behandeling lijkt dan ook een factor te zijn bij het ontstaan van nieuwe psychiatrische crises en lijkt de kans te vergroten op nieuwe dwangopnames met een IBS.
