Eerste spoedeisende hulp-artsen ronden opleiding af: `Dit is vaak he..
Array
Ruud Stelder (31) en Suzanne Hochheimer (30) zijn de eerste spoedeisende hulp-artsen die onlangs afstudeerden aan deze nieuwe VUmc-opleiding. De jonge medici hebben geen moment spijt gehad van hun keuze.
Stressbestendigheid is een belangrijke eigenschap voor een spoedeisende hulp-arts Mark van den Brink “Je weet ’s ochtends niet wat je die dag gaat doen: de afwisseling van het werken op de spoedeisende hulp vind ik leuk. Het gaat om een pleister plakken, tot het onderzoeken van hele zieke mensen die binnenkomen”, vertelt Suzanne Hochheimer. Tijdens haar studie kwam zij erachter dat van alle vakken en stages de spoedeisende hulp (SEH) haar het meeste trok. Toen VUmc drie jaar geleden met een opleiding in deze specialisatie startte, meldde ze zich onmiddellijk aan.
Ruud Stelder kwam tot dezelfde conclusie tijdens zijn opleiding. “Ik wilde iets met een snijdend beroep doen zoals chirurgie of orthopedie. Maar als arts-assistent op de SEH begon ik dit werk dusdanig leuk te vinden dat ik meteen heb gesolliciteerd aan het begin van de opleiding.”
Onvoorspelbaar
De afgelopen jaren heeft Stelder gemiddeld op een dag vijftien tot dertig mensen behandeld, met pieken in de weekenden door de vele sportletsels. Acute hulp bieden aan mensen, de onvoorspelbaarheid van de dag, de verschillende patienten en de afwisselende diensten: de SEH-artsen noemen het eensgezind als een sterke motivatie voor het vak.
Dat contacten met patienten in de regel eenmalig zijn, vindt Hochheimer juist fijn. “Je begint altijd met een schone lei. Ik merkte dat ik het minder leuk vond op een zaal met patienten te werken, vrijdag de deur achter me dicht te trekken en maandag weer op diezelfde zaal te werken. In de afgelopen drie jaar heb ik slechts één patient de volgende dag weer teruggezien”, lacht ze.
Hollen en vliegen
Populaire ziekenhuisseries pretenderen dat het 24 uur per dag hollen en vliegen is op de SEH. Hochheimer relativeert dit gegeven. “Natuurlijk is het vaak heel spannend, maar soms valt dat ook weer tegen.” Stelder: “En het is absoluut niet alleen maar ellende. Het is vaak heel dankbaar werk. Bijvoorbeeld als je een vinger uit de kom binnen een paar seconden weer rechttrekt. Of als je patienten kunt geruststellen dat ze geen botbreuk hebben en weken in het gips moeten, maar ze slechts een kneuzing hebben.”
Toch is het werk, best pittig, erkennen beiden. Een avondje doorzakken voorafgaande aan een dienst, is er ook echt niet bij, vertelt Hochheimer. “Ik denk ook dat je wel stressbestendigheid moet bezitten”, zegt Stelder, die een baan gevonden heeft bij de spoedeisende hulp in Medisch Centrum Alkmaar. Hochheimer geniet nog even van een vakantie, voordat ook zij gaat solliciteren.
bron: VU mc
