Moeheid en een verstoorde hormoonhuishouding
Array
Veel patienten met endocriene ziekten – hormonale aandoeningen – krijgen te maken met moeheid. Want zowel een tekort (hypofunctie) als een teveel (hyperfunctie) aan hormonen kan moeheid veroorzaken. In zijn oratie, uitgesproken afgelopen vrijdag, belicht internist Martin den Heijer de relatie moeheid en hormonale disfunctie.
Bij de analyse van moeheid is onderzoek naar een endocriene aandoening, zoals hypothyreoïdie, verminderde werking van de schildklier, een vast onderdeel. En bij de patient die een endocrinoloog consulteert is moeheid een veel gehoorde en vaak prominente klacht.
Martin den Heijer kijkt in zijn oratie als hoogleraar interne geneeskunde allereerst vanuit epidemiologisch perspectief naar de relatie tussen moeheid en hormonale disfunctie. Hierbij neemt hij de schildklierfunctie als voorbeeld en gaat in op de methodologische aspecten en valkuilen van epidemiologisch onderzoek. Zo evalueert hij het effect van vertekening door selectie en behandelt mogelijke oplossingen om daarvoor te corrigeren.
Bovendien vraagt Den Heijer zich af hoe de zo verworven kennis een rol speelt in de spreekkamer van de internist. Hij gaat hierbij met name in op situaties waarbij er een discrepantie bestaat tussen de getallen (laboratoriumuitslagen) en het verhaal van de patient. Hij houdt een pleidooi voor een (her)waardering
van de geneeskunde als verhalende, ‘narratieve’, activiteit, waarbij er meer rekening wordt gehouden met het verhaal van de patient.
