Waarom zwaaien we met benen én armen als we lopen?

Array

Als we wandelen, bewegen we onze armen en benen gelijktijdig: linkerarm samen met rechterbeen en omgekeerd. Dat doen we zonder erbij na te denken, en die armzwaai lijkt op het eerste gezicht overbodig en nutteloos. Of niet?

Simulatie van de armbeweging tijdens het wandelen. Pieter Meyns: “Je kan de armen best betrekken bij de looprevalidatie van kinderen met hersenverlamming. Dat kan een gunstig effect hebben op de beenbeweging.”

Pieter Meyns van het Departement Bewegingswetenschappen: “Ik wilde die fundamentele vraag beantwoorden in mijn doctoraatsonderzoek: waarom zwaaien we met benen én armen, en van waaruit wordt dat patroon gestuurd? Wat ik ook wilde weten: kunnen we met die ‘nutteloze’ armzwaai ook iets aanvangen, bijvoorbeeld bij de looprevalidatie van kinderen met hersenverlamming?”

Onze armzwaai is waarschijnlijk voorgeprogrammeerd, een ‘overschotje’ uit de tijd dat onze verre voorouders nog op handen en voeten liepen, vertelt Pieter Meyns. “Bij dieren die nog altijd op vier poten lopen, zoals katten, zit er een ‘co-ordinatiecentrum’ ter hoogte van het ruggenmerg. Daar liggen centrale patroongeneratoren: die sturen vanuit het ruggenmerg signalen door waardoor hun ledematen automatisch volgens dat patroon bewegen. Bij viervoetigen blijft die coördinatie zelfs grotendeels behouden wanneer het ruggenmerg gescheiden is van de rest van de hersenen. Zoals de kip zonder kop die toch nog kan lopen.”

“Als dat patroon ook bij de mens vooral vanuit het ruggenmerg gestuurd wordt, dan zouden kinderen met hersenverlamming ook nog in staat moeten zijn om tijdens het wandelen de basiscoördinatie uit te voeren van armen en benen. Ik heb dus het wandelen van kinderen met en zonder hersenverlamming geanalyseerd in ons bewegingslabo.”

“En wat bleek: die gezamenlijke arm- en beenzwaai was niet volledig verdwenen bij kinderen met hersenverlamming. Hun basispatroon bleef ondanks die hersenbeschadiging bewaard. Er waren wel lichte afwijkingen: kinderen die aan één zijde verlamd waren, hadden aan die kant bijvoorbeeld een kleinere armzwaai. De hersenen spelen nog altijd een rol.”

Conclusie: ook bij de mens vertrekt de coördinatie van armen en benen vanuit ons ruggenmerg? Pieter Meyns: “Hoogwaarschijnlijk wel. Ik hou een slag om de arm, want bij mensen kan je dat niet rechtstreeks in het ruggenmerg nagaan zoals bij katten. Bovendien mogen we niet vergeten dat de hersenstam meestal intact is gebleven bij deze kinderen.”

Een overzicht van alle actuele doctoraatsverdedigingen vindt u op www.kuleuven.be/doctoraatsverdediging/

Auteur: Wouter Verbeylen, KU Leuven

Redactie Medicalfacts/ Janine Budding

Ik heb mij gespecialiseerd in interactief nieuws voor zorgverleners, zodat zorgverleners elke dag weer op de hoogte zijn van het nieuws wat voor hen relevant kan zijn. Zowel lekennieuws als nieuws specifiek voor zorgverleners en voorschrijvers. Social Media, Womens Health, Patient advocacy, patient empowerment, personalized medicine & Zorg 2.0 en het sociaal domein zijn voor mij speerpunten om extra aandacht aan te besteden.

Ik studeerde fysiotherapie en Health Care bedrijfskunde. Daarnaast ben ik geregistreerd Onafhankelijk cliëntondersteuner en mantelzorgmakelaar. Ik heb veel ervaring in diverse functies in de zorg, het sociaal domein en medische-, farmaceutische industrie, nationaal en internationaal. En heb brede medische kennis van de meeste specialismen in de zorg. En van de zorgwetten waaruit de zorg wordt geregeld en gefinancierd. Ik ga jaarlijks naar de meeste toonaangevende medisch congressen in Europa en Amerika om mijn kennis up-to-date te houden en bij te blijven op de laatste ontwikkelingen en innovaties. Momenteel ben doe ik een Master toegepaste psychologie.

De berichten van mij op deze weblog vormen geen afspiegeling van strategie, beleid of richting van een werkgever noch zijn het werkzaamheden van of voor een opdrachtgever of werkgever.

Recente artikelen