Elektromagnetische velden niet slecht voor het hart
Array
De mogelijke gezondheidseffecten van blootstelling aan zwakke elektromagnetische velden worden inmiddels alweer zo’n drie decennia onderzocht – het begon allemaal in 1982 met een ingezonden brief in NEJM dat onder mensen die in elektriciteitscentrales werkten, maar ook onder filmoperateurs en trambestuurders, ongebruikelijk veel leukemie en andere lymfomen leken voor te komen (1982;307:249). Met de opkomst van de mobiele telefonie en de toevoeging van andere aandoeningen groeide de belangstelling voor het onderwerp. Terwijl er weinig geloofwaardig bewijs voor de schadelijke invloed van laagfrequente elektromagnetische velden is geleverd, besloot ZonMw enkele jaren geleden 16,6 miljoen euro ter beschikking te stellen voor nader onderzoek.
Zo konden Roel Vermeulen en Utrechtse en Maastrichtse collega’s onderzoek doen naar de vraag of beroepshalve blootstelling aan elektromagnetische velden wellicht zou leiden tot meer sterfte door hart- en vaatziekten. In Occupational and Environmental Medicine (2013; epub 15 januari) doen zij verslag: ‘Er werd geen statistisch verband gevonden tussen beroepshalve blootstelling en totale sterfte aan hart- en vaatziekten op geen van de blootstellingsmaten’, zo schrijven zij. ‘Dit voegt zich bij het gezamenlijke bewijsmateriaal dat blootstelling aan zeer laagfrequentie magnetische velden het risico op hartsterfte niet verhoogt.’
De onderzoekers maakten gebruik van de grote Nederlandse Cohortstudie, die in 1986 begon met 120.852 deelnemers van middelbare leeftijd en 10 jaar duurde. Van 6151 hartdoden waren voldoende data beschikbaar voor nadere analyse. Blootstelling aan magnetische velden werd geschat op grond van het beroep. Noch in totale CVD-sterfte, noch in enige subgroep vonden de onderzoekers verschil.
Bron: NTvG/(Bijdrage: Hans van Maanen.)
