Ex-neuroloog Jansen Steur wil niet uitweiden over zijn medicijngebruik
Array
De verschillende verklaringen over gevoerde gesprekken tussen ex-neuroloog Ernst Jansen Steur en zijn ex-patiënten zijn volgens hem niet te wijten aan zijn forse medicijngebruik. ”U slikte in die tijd dagelijks acht tot tien pillen”, zei de president van de rechtbank maandag, tijdens de vijfde zittingsdag in de strafzaak tegen Jansen.
Jansen Steur zelf wilde niet uitweiden over zijn medicijngebruik. ”Suggereren en insinueren kunnen we allemaal’’, zei hij. De voormalig neuroloog was verslaafd aan het middel Dormicum, veelal gebruikt als slaappil.
Net als een andere patiënt verklaarde ze dat Jansen Steur met stemverheffing zei: ”Je hebt het, je hebt het!”, over het feit dat ze Alzheimer zou hebben. De neuroloog kan zich niet voorstellen dat hij dit zei.
Volgens de officier van justitie verklaarde een andere patiënt dat Jansen Steur uit woede een asbak door de behandelkamer gooide. ”Daar weet ik niks van”, zei de ex-neuroloog.
Tunnelvisie
De officier van justitie verweet Ernst Jansen dat hij ‘selectief winkelde’ in onderzoeksresultaten om zijn gestelde diagnoses te bevestigen. Resultaten die tot een andere diagnose zouden leiden, werden door Jansen genegeerd, zei de officier. Ze meent dat bij Jansen sprake was van een tunnelvisie.
De ex-neuroloog is het er absoluut niet mee eens. ”Als er uit onderzoek iets volgt dat je gedachte bevestigt, gebruik je dat. Dat is de normale werkwijze voor een neuroloog”, zo reageerde hij.
Bron: NU.nl
One thought on "Ex-neuroloog Jansen Steur wil niet uitweiden over zijn medicijngebruik"
Comments are closed.
Deze discussie leidt tot niets.
Het is heel makkelijk om zich te verschulen achter verzachtende omstandigheden zoals medicijn-gebruik en zich vervolgens over dit gebruik weer te beroepn op de kunde ALS ARTS voor zelf-medicatie en daar geen inzicht in te geven. De boven beschreven bejegening inclusief zelfs een enkel incident van een asbak(!!!) door de kamer gooien… zijn onbewijsbaar, maar als ze zich voor hebben gedaan dan zijn ze op te vatten als poging tot intimidatie middels psychische geweldpleging.
Het intinideren en schofferen van patienten komt wel vaker voor zodra er een situatie ontstaat waar artsen worden tegengesproken waarbij een zekere vorm van verwijtbaarheid naar de arts toe kan spreken (of gesproken gaan worden in de toekomst). In beide gevallen gaat het dan over medisch handelen wat op de grens of al over de grens van toelaatbaar handelen gaat en waarbij sprake is van opzet. Want we zouden gezien de bejegening om daarme een patient in een bepaalde richtihg te bewegen dan van opzet kunnen spreken. De patient uit zijn balans brengen heet dat, althans pogen daartoe, waardoor de arts alsnog zijn zin probeert door te drukken (opdringen dan wel afwijzen).
Ik werd voor deze ‘eerbare praxis der artsenij’ al gewaarschuwd door NeVeMeDis in 2001 toen ik zelf aan mijn zaak begon in onderzoek, en ik heb het zelf ook twee keer meegemaakt: eenmaal vooraf bij een kliniek die rontgenfotofraude ging plegen en de tweede maal achteraf bij een uiniversitair ziekenhuis die de onderzoeksresutaten over medisch misbruik met rapportage van prof. Siebel nader moest bekrachtigen…
Helaas zijn dat soort situaties een kwestie van woord-wederwoord, alleen de geregistreede uitkomsten erna tellen mee… Laat iemand met voorkennis over het kunnen voorkomen van deze vorm van prsychische intimidatie zich hierdoor niet inpakken, dan kunnen er opvolgend nog wel opmerkelijke feiten ontstaan, die in gevolge op zich staand dan wel een tastbaar resultaat opleveren over een kwalijke praxis die voorbij gaat aan het fenomeen woord-wederwoord situatie.