Gemeenten verplicht mishandeling ouderen tegen te gaan
ArrayMentorschap Nederland draagt met stappenplan bij aan aanpak van huiselijk geweld
Naar schatting tussen de 200.000 en 250.000 ouderen boven de 65 jaar worden jaarlijks mishandeld door partners, familieleden of zorgverleners. De rijksoverheid verplicht gemeenten in het kader van de nieuwe Wmo maatregelen te nemen om dit huiselijk geweld aan te pakken. Het aanstellen van een goed geschoolde mentor kan bij die aanpak nodig zijn.
De nieuwe Wmo die per 1 januari 2015 in werking treedt, verplicht gemeenten het voorkomen en bestrijden van huiselijk geweld op te nemen in de nieuwe Wmo-beleidsplannen. Gemeenten moeten dan maatregelen nemen om burgers te beschermen die te maken hebben met huiselijk geweld. Eén van de manieren om hieraan te voldoen, is te bevorderen dat de kantonrechter voor de slachtoffers een mentor benoemt. Daartoe kunnen gemeenten gebruikmaken van de expertise van Mentorschap Nederland.
Met mentorschap in veilige handen
Onder de titel ‘Met mentorschap in veilige handen’ heeft Mentorschap Nederland voor zijn vrijwillige mentoren een stappenplan en training ontwikkeld om toe te passen in situaties waarin ouderenmishandeling wordt gesignaleerd. Mentorschap selecteert en schoolt vrijwilligers voorafgaand aan benoeming door de kantonrechter. Op dit moment is de helft van de ruim duizend mentoren getraind in het toepassen van dit stappenplan. De overige mentoren volgen deze training vóór april 2015.
“De mentor beschermt de cliënt door te zorgen voor extra maatregelen als mishandeling wordt gesignaleerd en erop toe te zien dat afspraken worden nagekomen. Mentoren kunnen daarbij advies vragen aan het Steunpunt Huiselijk Geweld”, aldus Nico Heinsbroek, directeur Mentorschap Nederland. “De mentor is geen hulpverlener of crisismanager, maar de belangenbehartiger die oplossingen zoekt. Hij of zij is wettelijk bevoegd namens zijn cliënt besluiten te nemen over de geboden verzorging, verpleging en begeleiding. Doordat elke vrijwillige mentor maximaal twee cliënten heeft, krijgt de cliënt maximale aandacht en persoonlijke begeleiding.”
Werving van mentoren
Het mentorschap, en in het bijzonder de rol van Mentorschap Nederland bij mishandeling van ouderen, is nog betrekkelijk onbekend. Om zijn activiteiten grotere bekendheid te geven en vrijwillige mentoren te werven, voert Mentorschap Nederland de komende maanden campagne. Daarvoor laat Mentorschap Nederland van 18 tot 29 augustus aanstaande een groot aantal malen per dag op Radio 2 en Radio 4 een reclamespotje uitzenden.
Over Mentorschap Nederland
Mentorschap Nederland (www.mentorschap.nl) maakt vrijwillig mentorschap mogelijk voor mensen die door ziekte of beperking niet goed voor zichzelf kunnen opkomen. Een mentor is de wettelijke, door de kantonrechter aangestelde, vertegenwoordiger, belangenbehartiger, vertrouwenspersoon en adviseur van zijn cliënt. Hij of zij helpt de cliënt de regie over zijn leven te houden. De mentoren van Mentorschap Nederland zijn professionele vrijwilligers met één of twee cliënten. Zij worden met zorg gekoppeld en geven vanuit persoonlijke betrokkenheid tijd en aandacht. Daardoor kunnen zij goed het welbevinden van hun cliënt volgen en voor hen opkomen.
Mentorschap Nederland is een vereniging van veertien regionale stichtingen waar coördinatoren in dienst zijn die de mentoren werven, trainen, koppelen aan cliënten en begeleiden.
One thought on "Gemeenten verplicht mishandeling ouderen tegen te gaan"
Comments are closed.
De centrale overheid schuift zorg-problematieken in uitvoering door naar de lokale overheid net als met andere recente hervormingen die een bezuinigingsachtergrond in zich dragen. De lokale overheid zit dichter bij de individuele burger, dus op zich is dat nog niet zo’n gek idee, dat lokale Gemeenten de verantwoording voor uitvoering van zorg gaan dragen, want de lokale overheid zit in micro-sfeer dichter bij de burger, Een waakzame opmerking is over het idee wel te maken.
Het toewijzen van een mentor door een kantonrechtbank, die de belangen van het zorgbehoevend individu moet gaan behartigen indiceert al het bestaan van een probleem van het bestaan van een situatie waarin de belangen van dat individu zijn geschonden, bijvoorbeeld huiselijk geweld. Dit betekent dat er al een historie van individuele problematiek is…
De vraag is, wanneer komt zo’n problematiek in beeld en wie trekt er bevoegd aan de bel? Ik voorzie dat de beroepszwijgplicht (verschoningsrecht) ook hier een nadelig effect kan vormen in de tijdspanne die nodig is voordat een probleem naar buiten toe gesignaleerd is. Een klein decennia geleden mocht een huisarts geen kindermishandeling melden bijvoorbeeld…
Ofwel het concept mentorschap is op zich goed, maar het zou een meer preventief karakter mogen hebben (een sociaal maatschappelijke monitor voor zorgbehoevende individuen) en een mentor zou (desnoods via de kantonrechter) ook bevoegdheden moeten kunnen hebben om over (oneigenlijk gebruik van) beperkingen van het beroepsmatog geheimhoudingsrecht heen te kunnen stappen.