Wet maatschappelijke ondersteuning 2015
Gemeenten moeten ervoor zorgen dat mensen zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen. De gemeente geeft ondersteuning thuis via de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Officieel heet deze wet Wmo 2015.
Ondersteuning thuis vanuit de Wmo
Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de ondersteuning van mensen die niet op eigen kracht zelfredzaam zijn. Het gaat bijvoorbeeld om:
begeleiding en dagbesteding;
ondersteuning om de mantelzorger tijdelijk te ontlasten;
een plaats in een beschermde woonomgeving voor mensen met een psychische stoornis;
opvang in geval van huiselijk geweld en mensen die dakloos zijn.
Ondersteuning die past bij persoonlijke situatie
Meldt iemand zich bij de gemeente met het verzoek om ondersteuning? Dan moet de gemeente onderzoek doen naar de persoonlijke situatie.
Ondersteuning in spoedgevallen
In spoedgevallen is er geen tijd voor onderzoek. De gemeente moet dan binnen 24 tot 48 uur hulp bieden. De gemeente regelt een tijdelijk maatwerkvoorziening zoals (extra) huishoudelijk hulp, begeleiding thuis of opvang elders. De gemeente start ook meteen het onderzoek naar de persoonlijke situatie.
Persoonsgebonden budget (pgb)
De gemeente kan onder voorwaarden een persoonsgebonden budget (pgb) geven. Met een pgb kan de cliënt de ondersteuning zelf kiezen en inhuren. Het geld komt niet op de eigen rekening. De Sociale Verzekeringsbank zorgt voor de betaling.
Eigen bijdrage Wmo
Gemeenten mogen een eigen bijdrage vragen voor de Wmo-ondersteuning die zij mensen thuis bieden. Sinds 2019 is de bijdrage voor Wmo-maatwerkvoorzieningen niet hoger dan €17,50 per 4 weken. Gemeenten kunnen wel een lagere eigen bijdrage vaststellen. Bijvoorbeeld voor huishoudens met een minimuminkomen.
Zorg of ondersteuning aanvragen
Iedere gemeente organiseert de toegang tot ondersteuning op zijn eigen manier. Sommige gemeenten kiezen voor het Wmo-loket. Veel gemeenten kiezen sociale wijkteams waar mensen terecht kunnen met hun hulpvraag. Wat het wijkteam precies doet, verschilt per gemeente.
Wet langdurige zorg (Wlz)
De Wet langdurige zorg (Wlz) regelt zware, intensieve zorg voor kwetsbare ouderen, mensen met een handicap en mensen met een psychische aandoening.
Hoe komt iemand in aanmerking voor langdurige zorg uit de Wlz?
Het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ) beoordeelt of iemand in aanmerking komt voor zorg vanuit de Wlz. U komt mogelijk in aanmerking als u intensieve zorg of toezicht nodig heeft. Voldoet u aan de voorwaarden? Dan geeft het CIZ een zogeheten Wlz-indicatie af. Dit is een besluit waarin staat dat iemand recht heeft op langdurige zorg.
Lees meer: Hoe regel ik een Wlz-indicatie voor langdurige zorg?
Welke langdurige zorg kunnen mensen krijgen in een zorginstelling?
Met een Wlz-indicatie krijgt iemand in een zorginstelling alle begeleiding en zorg die hij nodig heeft. Zoals verpleging en verzorging.
Lees meer: Welke zorg krijg ik vanuit de Wet langdurige zorg?
Is het ook mogelijk om de zorg thuis te ontvangen?
Met een Wlz-indicatie kunnen mensen terecht in een verpleeghuis, een instelling voor mensen met een handicap of een ggz-instelling. Maar ze kunnen er ook voor kiezen om thuis te blijven wonen met intensieve zorg. Dit is alleen mogelijk als de situatie thuis geschikt is om verantwoord en doelmatig zorg te krijgen. Dit betekent bijvoorbeeld dat u veilig en gezond thuis kunt blijven wonen. Het Zorgkantoor gaat hierover met u in gesprek en beoordeelt de situatie.
Lees meer: Ik heb een Wlz-indicatie voor verblijf in een instelling. Kan ik de zorg ook thuis krijgen?
Mensen met een AWBZ-indicatie
De Wet langdurige zorg is de opvolger van de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ). Niet alle mensen die tot 2015 onder de AWBZ vielen, voldeden aan de voorwaarden om Wlz-zorg te krijgen. Daarom was er voor hen een overgangsregeling tot 1 januari 2016. Voor een kleine groep mensen is de overgangsregeling verlengd.
Meer informatie vindt u op de website Informatielangdurigezorg.nl.
